Postuar nga: cafuné
« ne: 29-04-2012, 13:58:33 »Pershtati Ardian Klosi
"Po t'i jap fund fare? Te ndahem nga te gjitha me vullnetin tim te plote? Une s'jam anetar i asnje kishe, s'ka kush te me dënoje për gjestin tim, asnje ferr nuk do ta prese shpirtin tim te stermunduar. Nuk e kam fare te veshtire te mendoj per vdekjen, se artisti vdekjen e ka gjithmone me vete, si prifti i mbare mesharin. Oh, si i perfytytorj te gjithe te mblidhen te varri im. Mamaja do te qaje dhe do te thote se ishte e vetmja qe me kuptonte. "Ishte i mire, ishte i mire Hansi im, e lakmonte pak parane por kishte zemer floriri. Sa shume na donte edhe pse nuk e thoshte, sa shume e donte motren e vet". Babai do te pendohet keq qe nuk me la disa kartmonedha para se te ikte, do te porosise per mua me te shtrenjtin varr, skulptori me i mire i Landit do te gdhende nje skulpture timen, te cilen do ta vendosin ne oborr, aty ku ishte dikur skulptura e Apollonit, qe u hodh ne ere se bashke me Georgun e vogel. Zomervildi do derdhe edhe ai nje pike lot e do thote: "Sa i talentuar qe ishte, çfare artisti! Vertet me bindje te forta antiklerikale, por nje shpirt aq i ndjeshem..." Maria nuk do ta besoje qe une kam vdekur. Do ta braktise Xypfnerin dhe do te endet hotel me hotel per te pyetur per mua, do filloje te luaje nate per nate "Mos u nxeh", vetem, me driten fikur, me nje qiri te ndezur prane."
"Po t'i jap fund fare? Te ndahem nga te gjitha me vullnetin tim te plote? Une s'jam anetar i asnje kishe, s'ka kush te me dënoje për gjestin tim, asnje ferr nuk do ta prese shpirtin tim te stermunduar. Nuk e kam fare te veshtire te mendoj per vdekjen, se artisti vdekjen e ka gjithmone me vete, si prifti i mbare mesharin. Oh, si i perfytytorj te gjithe te mblidhen te varri im. Mamaja do te qaje dhe do te thote se ishte e vetmja qe me kuptonte. "Ishte i mire, ishte i mire Hansi im, e lakmonte pak parane por kishte zemer floriri. Sa shume na donte edhe pse nuk e thoshte, sa shume e donte motren e vet". Babai do te pendohet keq qe nuk me la disa kartmonedha para se te ikte, do te porosise per mua me te shtrenjtin varr, skulptori me i mire i Landit do te gdhende nje skulpture timen, te cilen do ta vendosin ne oborr, aty ku ishte dikur skulptura e Apollonit, qe u hodh ne ere se bashke me Georgun e vogel. Zomervildi do derdhe edhe ai nje pike lot e do thote: "Sa i talentuar qe ishte, çfare artisti! Vertet me bindje te forta antiklerikale, por nje shpirt aq i ndjeshem..." Maria nuk do ta besoje qe une kam vdekur. Do ta braktise Xypfnerin dhe do te endet hotel me hotel per te pyetur per mua, do filloje te luaje nate per nate "Mos u nxeh", vetem, me driten fikur, me nje qiri te ndezur prane."
