Profile of Kujdes

selamualejkum
pasi pyetja e fundit qenka per Merjemin,nje pyetje aty afer..
kush eshte Haruni i cili ceket ne Kuran si vellau i Merjemit,ku thuhet-oj motra e Harunit,a ka pase Merjemi vella apo jo?
selamualejkum

Pozita e femrës para dhe pas Islamit       
 

 Para Islamit gjithë popujt e tokës e ulnin dhe e zhvlerësonin femrën. Derisa më së shumti nga ajo që kishin arritë ata ishte gjykimi i tyre perfundimtar: pranimi dhe miratimi i femres si qenie njerëzore, e qe nuk mund të diskutohej vlera, nderimi dhe barazia e saj me mashkullin ne të drejta dhe obligime.

 Ajo tek disa popuj konsiderohej vetëm si mjet zbavitje dhe shfrenimi dhe këtë mund ta kuptojmë më mirë tek fjalët e Dimostinit, i cili tha: "Ne i marrim laviret për kënaqësi dhe marrim të dashurat për përkujdesjen shëndetit tonë dhe i marrim gratë që të kemi femijë të ligjshëm".
       
 Tek romaket kishte të drejtë prindi apo burri ta shesë atë për ke të dojë. Ndërsa tek arabet kishte të drejtë i biri i burrit të saj ta trashëgojë atë ashtu siç i trashëgon gjitha gjërat tjera nga prindi i tij. E shpetimi më i madh i saj ishte nëse ajo nuk varrosej për së gjalli. Kështu njejtë trajtohej edhe tek persianet, indianet dhe popujt e tjerë.
       
 Deri në këtë kohë askush nuk mendoi për ndonjë kthese rrenjësore në këtë drejtim, e as që ndërmori dikush gjë për të drejtat e saja. Deri kur?
       
 Deri kur erdhi Islami, i cili njohu barazinë e saj me mashkullin dhe ia dha të drejtat e saja të plota, që ta shpëtojë nga ky trajtim i tmerrshëm dhe i turpshëm, dhe ta ngritë atë në vendin e saj të duhur dhe meritues.
Si e ndryshoi Islami këtë gjendje dhe çfarë të drejta dhe barazime i dha asaj?

 Barazia në zanafille të njerëzimit:
 Erdhi vendimi islam dhe në formë të prerë sqaroi prejardhjen dhe origjinen e llojit njerëzor dhe atë ne shumë ajete, si: "O ju njerëz, kinie frikë Zotin tuaj, i Cili ju krijoi prej një veteje (njeriu) dhe nga ajo krijoi palën (shoqen) e saj, e prej atyre dyve u shtuan shumë burra e gra." [En-Nisa, 1]
Si dhe në ajetin tjeter ku thotë All-llahu [subhanehu ve teala]: "O ju njerëz, vërtetë Ne u krijuam juve prej nje mashkulli dhe nje femre, ju beme popuj e fise qe te njiheni ndërmjet vete, e ska dyshim se tek All-llahu më i ndershmi ndër ju është ai që më tepër është ruajtur (nga të këqiat), e All-llahu është shumë i dijshem dhe hollesisht i njohur për çdo gjë."

 Barazia në përfundim dhe gjykim (llogaritje):
Ashtu siç erdhi vendimi për krijimin e llojit njerëzor në fillim, ashtu do të jetë edhe perfundimi i tyre, qofshin ata meshkuj apo femra, të gjithë do të gjejnë shperblimin apo ndeshkimin e tyre, varesisht nga puna që kanë punuar në dunja. Siç thotë All-llahu [subhanehu ve teala]: "Dhe se njeriut nuk i takon tjetër vetëm se ajo qe ka punuar. Dhe se mundi i tij më vonë (Diten e Gjykimit) do të shihet. Pastaj, ai shperblehet me shperblimin më të plotë. Dhe se kthimi i fundit do të jetë të Zoti yt." Apo siç thotë: "Zoti i tyre iu përgjigj lutjes së tyre (e tha): Unë nuk ia humbi mundin asnjërit prej jush, mashkull qoftë apo femër." Si dhe në ajetin: " Kush bën ndonjë nga punët e mira, qoftë mashkull apo femër duke qenë besimtar, të tillët hyjnë në xhennet dhe nuk u behet fare padrejtesi."

Barazia në të drejta dhe obligime fetare:
All-llahu [subhanehu ve teala] dërgoi pejgamberë dhe zbriti libra drejtuar njerëzimit, drejtuar meshkujve dhe femrave pa kurrfar dallimi. Dhe personaliteti femëror krahas me atë mashkullor është i njejtë në urdhërat dhe ndalesat e Islamit. Dhe nga ajo kërkohet që të besojë në All-llahun Një, në librat dhe pejgamberët e Tij, dhe gjithashtu të ketë kujdes dhe mos të afrohet në prostitucion, alkool, etj. Ajo ka përgjegjësi të plotë në të gjitha këto, sikurse mashkulli.
Allahu [subhanehu ve teala] thotë: "Nuk ka dyshim se për muslimanët e muslimanet, besimtarët e besimtaret, adhuruesit e adhurueset, të sinqertit e të sinqertat, durimtarët e durimtaret, të përvuajturit e të përvuajturat, sadakadhënësit e sadakadhënëset, agjëruesit e agjërueset, ruajtësit e nderit e ruajtëset e nderit, shumë përmendësit e All-llahut e shumë përmendeset e All-llahut, All-llahu ka pergatitur falje (mekatësh) e shpërblim të madh."
 Si dhe ajeti: "Atyre që mohuan (pabesimtarët), Allahu ju sjell shëmbull gruan e Nuhut dhe gruan e Lutit. Ato të dyja ishin në kurore të dy robërve të mirë nga roberit Tanë, por ato të dyja i tradhtuan (ne fe) ato të dy dhe këta të dy nuk mund t'i mbrojnë fare tek Allahu, e atyre dyjave u thuhet: "Hyni të dyjat në zjarrë së bashku me ata që hyjnë". E atyre që besuan, Allahu u solli shembull gruan e Faraonit, kur ajo tha: "Zoti im, më bë një vend pranë meshirës Sate në xhennet dhe me shpeto prej Faraonit e brutalitetit të tij dhe më shpëto prej popullit mizor! Edhe Merjemen bijen e Imranit, që e ruajti nderin e vet, e Ne prej anës Sonë i frymezuam një shpirt e ajo i besoi fjalët e Zotit të saj dhe librat e Tij dhe ishte e devotshme."

Barazia para drejtësise dhe gjykatës:
Femra gjithashtu ka edhe mborjtjen e shtetin dhe ka të drejtë të paraqet në gjyq nëse i behet shtypje a dhunë.Thote All-llahu [subhanehu ve teala]: "O ju që besuat, vazhdimisht të jeni deshmues të drejtë për hirë të All-llahut edhe nëse është kundër vetvetës suaj, kunder prindërve ose kurndër të afërmëve, le të jetë ai pasanik ose varfnjak, se All-llahu di më mirë për ta. Mos ndiqni pra emocionin e t'i shmangeni drejtesise."
Dhe shumë prej grave, të cilat shkonin të Pejgamberi [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] dhe ankoheshin për padrejtësitë qe u bëheshin nga të afërmit e tyre, apo nga dikush tjeter, e ai [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] i ndihmonte dhe largonte padrejtesine prej tyre. Siç është rasti me atë të cilën e ndaloi vëllau i saj të martohet me atë që ajo dëshironte, dhe ajo shkoi dhe iu ankua Pejgamberit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], pastaj zbriti ajeti: "Nëse pelqejne mes vete ashtu si kerkojnë rregullat, mos i pengoni qe te martohen per burrat e tyre".
Poashtu edhe rasti i asaj, të cilën deshti ta martoi babai i saj, per atë që ajo nuk dëshironte, e pastaj ajo iu ankua Resulull-llahut [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] e ai ia dha të drejtën që të zgjedhe ajo vet, e ajo tha: "Une pranoj ate që ka dashur babai im, por deshta t'ua bëj me dije grave të tjera,s e nuk ka prindi në këtë çështje të drejtë."

 Barazia në rrethin familjar:
Paraqet Islami barazinë ndërmjet të drejtave dhe obligimeve ndaj gruas në rrethin familjar, ku thotë All-llahu [subhanehu ve teala]: "Edhe atyre (grave) u takon e drejta sikurse edhe përgjegjësia në bashkëshortësi."
Gjithashtu Islami paraqet të drejtën e saj në konsultimin familjar, në lidhje me çështjet e familjes, femijëve siç thotë Allahu [subhanehu ve teala] në lidhje me ndërprerjën e gjidhënies së fëmiut: "E nëse pas një konsultimi dhe pelqimi (prinderit) shfaqin dëshirën për ndërprerjen (me heret) e gjirit, nuk është ndonjë mëkat për ta."                         
Keshtu pra Islami e ngriti femren dhe ia dha vlerën dhe të drejtën që i takon dhe e meriton.
       Ve subhaneke Allahumme ve bihamdike, esh-hedu en la ilahe il-la ente, estagfiruke e etubu ilejke.

Përktheu:
Omer Bajrami
11 Janar 2007

 

ç'është Vehabizmi?

Falënderimi i qoftë vetëm All-llahut, Atë e falënderojmë dhe vetëm nga Ai ndihmë dhe falje kërkojmë. Nga All-llahu [subhanehu ve te'ala] kërkojmë mbrojtje nga të këqijat e shpirtrave tanë dhe nga veprat e shëmtuara. Kë e udhëzon All-llahu s'ka kush e humbë e kë e humbë All-llahu nuk ka udhëzues për te. Deshmoj se nuk ka të adhuruar tjetër pos All-llahut që meriton të adhurohet, është Zot i vetëm, nuk ka shok. Dhe dëshmoj se Muhamedi [salallahu alejhi ve sel-lem] është rob dhe i dërguari i Tij.

Vijon:

Vërtetë, begati e All-llahut [subhanehu ve te'ala] për këtë ummet është ajo që na ka lajmëruar Pejgamberi [salallahu alejhi ve sel-lem] me fjalët e tij: "Vërtetë, All-llahu çon për këtë ummet për çdo njëqind vite një njeri, me të cilin e ripërtrinë dinin e ummetit." [Trasmeton Ebu Davudi, është Hadith Sahih]

Për të ringjallur atë që shkoi nga të vepruarit me Kur'an dhe Sunnet. Për të ringjallur Sunnete të shumta, të cilat vdiqën me paraqitjen e bidateve dhe risive. E All-llahu furnizon nga ky ummet pishtarë, me të cilët pastron dinin nga përlyerja që mori. All-llahut [subhanehu ve te'ala] i qofshim falë, se sa prijësa të mirë dhe të urtë janë! Sa dituri dhe mësim kanë! Sa të qëndrueshëm ishin në mejdanin e luftës dhe xhihadit.

Trasmetohet nga Omer bin Abdul-Aziz, Shafiu, Shejh Islam Ibën Tejmijja dhe nga shumë të tjerë se kanë pohuar se nuk është e domosdoshme që të jetë individ i vetëm ai i cili e ringjallë dinin. Ka mundesi që të jenë grup njerëzish, dhe secili ringjallë ndonjë anë nga anët e fesë.

Pejgamberi [salallahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: "Shembulli i ummetit tim është sikurse shiu; nuk dihet se fillimi apo fundi është më hajr." [Hadithi është Hasen]. Hajri - e mira për këtë ummet është i vazhdueshem deri në Ditën e Gjykimit.

Atëherë kur filloi injoranca t'i pushtojë njerëzit dhe shirku të zgjerohet në këtë gadishull, All-llahu [subhanehu ve te'ala] dërgoi imamin e ripërtrirësve Muhamed bin Abdul-Vehab [All-llahu e mëshiroftë], me te All-llahu [subhanehu ve te'ala] e ripërtriu dinin, ngriti Njëjshmerinë e Tij-tevhidin pasi shirku kishte pushtuar shumë njerëz dhe me te All-llahu [subhanehu ve te'ala] e bëri të qartë Sunnetin pasi ishin shtrirë bidatet. All-llahu [subhanehu ve te'ala] me te e ngjalli diturinë pasi mbretëroi injoranca dhe me te All-llahu e ngriti flamurin e Xhihadit në rrugën e Tij pasi që u la pas shpindës ky obligim - farz dhe kur njerëzit vritëshin mes vete për shkaqe të grabitjes së pasurisë, injorancës, zullumit, armiqësisë ndaj robëve të All-llahut.

Ky rilindës ishte dobi për tërë botën, mu për këtë morën armiqt e islamit të shpifin shpifje nga çdo kënd, poshtruan personalitetin e tij dhe ende nuk ndalën nga kjo. Por, All-llahu i sprovon të mirët gjatë jetës së tyre dhe pas jetës së tyre për t'iu shtuar të mirat dhe t'i graduar mbi këto armiq, të cilët prekin nderin e tyre. All-llahu i sprovon të mirët me atë që shpifin shpifje për ta për t'ua ngritur famën e tyre.

Për këtë, nëse sheh se armiqtë e All-llahut flasin sot për Vehabizëm dije se atyre kjo ua ka prishur rehatin dhe kjo u shkakton mërzi në zemër. Se mos vallë, ekzistoka diç që emërtohet me vehabizëm?!

ç'farë përaktësie është El-Vehabije?

A nuk është shkëputje nga emri i All-llahut El-Vehab?!

El-Vehab, El-Vehabije.

E nëse thojnë se ky emër i mvishët Muhamed Abdul-Vehabit [All-llahu e mëshiroftë].

Së pari, ky atribut është i gabuar, sepse El-Vehabije aludon në emrin e All-llahut El-Vehab - që jep shumë, pra Ai që i dha këtij ummeti njerëz si shembulli i tij në këtë kohë të vështirë në të cilën u shfaq.

All-llahu dërgoi të Dërguar që t'i bëhet vetëm atij ibadet dhe mos t'i bëhet shirk. Andaj i mësoi njerëzit se tevhidi-të njësuarit e All-llahut është themeli i punëve dhe se shirku është asgjësues i veprave. Në këtë kohë, mes njerëzve ishin prezent lloje të shumta të shirkut, bidate shumë të përhapura, adhuronin varre dhe kube (tyrbe të ndryshme) dhe kërkonin ndihmë nga të vdekurit.

Atëherë, ishte në mesin e këtyre njerëzve një njeri prej evlijave - siç supozonin, kishte emrin Taxhë, dhe njerëzit ndoqën rrugën e tagutëve; i drejtoheshin atij zotime, kishin bindjen se ai sjellë dobi dhe dëm. E ai vinte tek ata për t'i marrur ato që ata i ofronin nga zotimet dhe pasuria. Ia mveshnin atij shumë tregime të çuditshme. Prejt tyre se ai ishte qorr por në fakt ai del nga qyteti pa pasur dikënd për t'a udhëzuar.

Poashtu, këtu ishte dhe një dru, i cila quhej Edh-dhi'b - Ujk, rreth se cilit vinin gra që dëshirojnë të lindin fëmij meshkuj, lidhnin për te disa copa petku te zhelosura, ashtu që fëmijët e tyre të shpetojnë nga vdekja dhe mëria.

Ishte dhe një shpellë në mal që e quanin "Bintul-Emir - Bija e udhëheqësit" dhe se disa keqbërësa deshën ta keqpërdornin vajzën e udhëheqësit, por ajo bërtiti dhe i bëri dua All-llahut [subhanehu ve te'ala] dhe asaj u hap shpella dhe iu mundësua për të ikur dhe kështu All-llahu [subhanehu ve te'ala] e shpëtoi prej së keqës. E disa nga ky popull injorant politeist filluan të shkojnë në këtë shpellë për të çuar mish dhe dhurata.

Kurse disa të tjerë nga burrat dhe gratë shkonin tek një pallmë e njohur në një qytet të caktuar dhe aty bënin veprat më të shëmtuara. Kishte grua, e cila po të ishte vonuar nga martesa shkonte tek pallma dhe e shtërngonte me duar atë dhe kërkonte nga pallma që ti largojë nga ajo vuajtjet, dhe i thoshte: "O ti pemë e shenjtë, dua të martohem para se t'më kalojë koha."

Të tilla ishin dhe pema e Ebu Dexhanës në El-Ajine, Kubeja e Rexhepit, Kubeja e Dirar bin El-Ezver, pema e dyskajshme që i gjasonte Dhatu Envatit, dhe të gjitha këto kube dhe varre adhuroheshin përveç All-llahut [subhanehu ve te'ala].  

Kishte dhe njerëz nga Sufitë që pasonin rrugën e sekularistëve prej Halulinjëve, të cilët kishin bindjen se All-llahu [subhanehu ve te'ala] gjindet në çdo vend dhe se Ai është  në brendësinë e krijesave. çdo gjë që sheh me sy është All-llahu. Nuk e dallonin krijesën nga Krijuesi. Mirëpo, njerëzit me këso lloj bindje kishin marrë shtrirje të gjërë në vendet e Nexhdit dhe vende të tjera. Ashtu dhe Mevlude që përmbanin shirk ua këndonin njerëzve. Kishte edhe libra, si: Delailul-Hajrat, Ravdatu-Rijahin, ne të cilat kishte  ndermjetësime pos All-llahut, që i lexonin para njerëzve në mevlud. Vepra të tilla filluan të përhapen në shumë xhami, u përhap dhe adhurimi i yjeve dhe besimi se ato luajn rol në ngjarjet e tokës. Të kërkuarit begati nga drunjët, gurët, të ngurtat; vepra këto të mëdha që pushtoi xheziren në Nexhd dhe vende të tjera.

Deshi All-llahu [subhanehu ve te'ala] që të lind ky vepërmirë, Muhamed bin Abdul-Vehab bin Sulejman bin Ali bin Muhamed bin Rashid Et-Temimi. Ebu Hurejra tha: "E dua fisin Temimi që atëherë kur kam dëgjuar tri gjëra nga i Dërguari i All-llahut [salallahu alejhi ve sel-lem], e prej tyre është se ai ka thënë për ta (Temimijtë): "Ata janë më të rreptit nga ummeti im ndaj Dexhallit." [Trasmeton Buhariu]. Ashtu në një hadith tjetër trasmetohet: "Shtiza më e gjatë e ummetit tim kundër Dexhallit është shtiza e Benu Temim."

Benu Temimët, në fillim, ishin kundërshtarë më të mëdhej ndaj thirrjes pejgamberike, mirëpo, më vonë, u bënë muslimanë dhe ata do të luajn rol të madh kundër Dexhallit.

Edhe Muhamed bin Abdul-Vehabi, All-llahu e mëshiroftë ishte nga njerëzit më të ashpër ndaj dexhallëve (njerëzve që luftonin islamin), ai i luftoi ata, luftoi shirkun dhe mashtrimin.

U lind në vitin 1115 h., mësoi Kur'anin që në vegjëli. Në fillim, mori mësim nga Medh-hebi i Ahmed bin Hambelit. Poashtu mori mësime dhe nga babai i tij. Kreu obligmin-farzin e Haxhit. Iu dhurua të mësuarit dhe të shkruarit e shpejtë dhe ligjërimi i pastër. Ishte e çuditshme puna e tij; ishte i lëvizshëm në qytet; përfitonte shumë nga dituria, mësonte nga hoxhallarët, ku pati efekt të madh nga mësuesi i tij Muhamed Hajat Es-Sindij, i cili kishte prejardhje nga Sindi, mirëpo, jetonte në Medine, ishte Muhadith i dy qyteteve të shenjta, i cili kishte akide të pastër dhe nuk ishte në pajtim me shirkun që ishte prezent. U dëgjonte larg të kërkuarit ndihmë tek varri i Pejgamberit [salallahu alejhi ve sel-lem] në Medine.

Muhamed bin Abdul-Vehabi nuk kishte horizont të ngushtë, ai merrte udhëtime në vende të ndryshme dhe jasht xhezirës; në Irak, Basre dhe vende të tjera, kështu që mori dituri nga mësues të ndryshëm.  

Pasi u kthye nga udhëtimet që mori për shkak të diturisë, filloi me detyrat më të rëndësishme; thirrjen e njerëzve në Tevhid-besim të pastër, luftimin e shirkut dhe ndryshimin e gjendjes që mbizotëronte. Ndjeu se kjo është një përgjegjësi e madhe përballë dinit të All-llahut [subhanehu ve te'ala] sepse shirku dhe kufri ishin përhapur me të madhe. Kështu filloi me dave-thirrje, filloi me reforma në El-Ajine, në Durije, dhe kështu u bashkua me dijetarin Muhamed bin Su'ud dhe me të tjerë për t'a ngritur fenë e All-llahut [subhanehu ve te'ala].

Filloi me prishjen e tyrbeve, të cilat ishtin të ndërtuara mbi varrin e Zejd bin El-Hatabit dhe varrin e 600 luftëtarëve. Pastaj prishjen e kubës së Dirar bin El-Ezver, me prerjen e pemëve që u adhuronin pos All-llahut [subhanehu ve te'ala] dhe që njerëzit u kushtonin lloje të ibadeteve, të gjitha këto i rrënoi dhe i preu, All-llahu e mëshiroftë.

Filloi kjo thirrje në tevhid të ketë sukses, dhe njerëzit panë me sytë e tyre se këto gjëra që i madhëronin pos All-llahut nuk kanë mundësi që të largojnë nga vetja e tyre të keqën dhe as që posedon dobi dhe se ato u asgjësuan dhe u shkatërruan dhe nuk ndodhi asgjë.  

Filloi efekti i punës të ndikon në zemra. Mësuesi i nderuar [All-llahu e mëshiroftë] filloi t'i thërrasë njerëzit duke i këshilluar në formë të bukur, duke iu përkujtuar atyre obligimet, duke iu qartësuar atyre fenë, dhe kështu nuk e la pas dore as shkrimin. Librin e parë, të cilin e shkroi ishte libri "Et-Tevhid el-ledhi huve haku-llahi alel-abidë", libër ky që sot e kësaj dite mësohet në vende të ndryshme.

Me qenë se kundër kësaj thirrje kishte nga ata që kundërshtonin, që ishin pjestarë  dhe adhurues të varrëve, iu desh që t'a largojë këtë pengesë me forcë, nëse nuk bindeshin me këshilla dhe butësi, në mënyrë që të triumfojë besimi i pastër. Njerëzit e këtyre varrezave, injorantë dhe politeista filluan të bëjnë tollovi dhe t'i kundervihen mësuesit, t'i shpallin armiqësi, t'a poshtërojnë autoritetin e tij. Shkruan shumë nga vende të ndryshëm që njerëzve t'ua tërheqin vërejtjen nga ai. Madje, ata përgaditën edhe ushtri kundër tij, pasi që kishin edhe përkrahje ekonomike nga njerëzit e varreve dhe mushrikët.

E kështu All-llahu [subhanehu ve te'ala] i hapi vend mahnitës mësuesit. I dha sukses dhe e ndihmoi që të ngritet feja dhe besimi i pastër. Ishte i ndershëm, nuk mirrte të holla nga njerëzit siç merrnin të tjerët. E rëndësishme për të ishte vetëm që të jep dituri. Ai kishte nxënës, ndihmëtarë, solidarë, të cilët i dërgonte për të shpërndarë fenë dhe për dave. Ai u'a mësonte tevhidin-njëjshmërine e All-llahut [subhanehu ve te'ala], u lexonte atyre libra. Saqë filloi të marrë hov nga vendi në vend, nga qyteti në qytet, në Nexhd dhe jasht tij. Gati sa çështja u bë e madhe dhe serioze, për këtë arriti në armiqësi me ata që deshën t'a ndërprejnë këtë thirrje të begatshme. E pse jo, kurse All-llahu [subhanehu ve te'ala] thotë në Librin e Tij të ndershëm për mushrikët: "Luftoni ata derisa sa mos të ekzistojë shirku dhe kufri dhe të gjykohet me fe..."

Ashtu thotë All-llahu [subhanehu ve te'ala]:  

"Ne i dërguam të dërguarit tanë me dokumente të qarta dhe Ne zbritëm me ata librin dhe drejtësin që t'i përmbahen njerëzit të së drejtës. Ne e kemi zbritur edhe hekurin që në të ka forcë të fortë dhe dobi për njerëz, e edhe për t'u ditur tek All-llahu se kush ndihmon Atë (rrugën e Tij) dhe të dërguarit e Tij duke i besuar të fshehtës. S'ka dyshim se All-llahu është i fuqishëm, mbizotrues." [El-Hadidë, 25]  Pra, e zbriti Librin që të gjykohet me të dhe zbriti hekurin që t'i luftojë me të kundërshtarët e Librit.

Mësuesi nuk pushoi së thirruri dhe kjo thirrje  mori shtrirje të madhe, por më vonë iu shfaqën armiq, të cilët dëshiruan të ngritin armët kundër kësaj thirrje dhe t'a ndërpresin shtrirjen e saj. Këtu e pa mësuesi se patjetër duhet me hekur të luftohen ata që armiqësojnë Kur'anin. E kështu u ngrit Xhihadi në rrugën e All-llahut kundër mushrikëve, ku All-llahu e ndihmoi shejhun.

Jetoi jetë të begatshme deri në vitin 1206 h.. Ndërsa, pas vete la, shkresa, libra; brenda xhezirës dhe jashta saj. La thirrjen dhe qartësimin e shumë çështjeve, i denoncoi shumë dyshime.

Kështu All-llahu i sprovon punëmirët me njerëz, të cilët e poshtrojnë figurën e tij, e shajnë, shpifin për të. Por, kjo është rruga e Pejgamberëve. A nuk thanë për të dërguarin tanë [salallahu alejhi ve sel-lem] magjistar, gënjeshtar, i çmendur...?

U akuzua me akuza të shumta. Prej tyre gjoja se ai e ka bërë të lejuar derdhjen e gjakut (të muslimanëve), i ka bërë shumë muslimanë pabesimtarë. Ai shumë herë ka cekur se ai nuk e lejon derdhjen e gjakut të muslimanëve, mirëpo, ai i lufton mushrikët. E kur vallë ishte tek ai e ligjshme vrasja e muslimanëve?! Kurse ai shumë mirë e ka pas të ditur se nuk lejohet derdhja e gjakut të muslimanit përveç në tre raste, të cilat janë ligjore në dispozitat islame.

Ai, para njerëzve ligjëronte me hadithin e Pejgamberit [salallahu alejhi ve sel-lem]: "Jam urdhëruar t'i luftojë njerëzit derisa të dëshmojnë se nuk ka zot që meriton të adhurohet përveç All-llahut..." dëshmi që duhet të jetë reale, e jo që mbetet në majët e gjuhëve. Kjo dëshmi duhet t'i përmbush kushtet e veta, kështu derisa të adhurohet All-llahu dhe të mohohet çdo tagut. Kjo ishte dhe thirrja e Pejgamberëve: "Të adhuroni vetëm All-llahun dhe të largoheni tagutëve!"

E ndërsa ai që me maje të gjuhës thotë se nuk ka të adhuruar tjetër që meriton të adhurohet përveç All-llahut pastaj i nënshtrohet tagutit dhe e adhuron atë përveç All-llahut [subhanehu ve te'ala],atëhere kjo nuk llogaritet dëshmi.  

Allahu [subhanehu ve te'ala] thotë: "E kush e mohon tagutin e i beson vetëm All-llahut, ai është kapur për lidhjen më të fortë, e cila nuk ka këputje. All-llahu është dëgjues i dijshëm." [Ali Imranë, 256]

E njeriu, atëherë kur t'i kalojë kufitë në pasimin e dikujt, apo nënshtrimin ndaj tij, apo të adhuruarit pos All-llahut është tagut që duhet luftuar. Gjithashtu luftohen edhe ata që dëshirojnë mbrojtjen dhe ruajtjen e tij.

Gjithashtu, shejh Muhamed Abdul-Vehabi i ka bërë të qarta rregullat ndaluese të tekfirit - konsiderimin e njerëzve si jobesimtarë. Ashtu që nuk i takon çdokujtë të shpejtojë në tekfir. Së pari, duhet patjetër që të bëhet me dije, duhet patjetër të jetë çështja e qartë dhe të largohen të gjitha dyshimet. Ka mundësi që personi të mos ketë dituri, le t'a mësoi. Ka mundësi të ketë dyshime, le të diskutojë me të. Ka mundesi që të jetë i presionuar e në këtë rast nuk nxirret nga besimi.

Gjithashtu mësuesi u akuzua me padrejtësi dhe zullum. Mirëpo, po t'i shohësh letrat dhe librat e tija, me të cilat thërriste, gjen në to butësi dhe fjalë të ëmbla. I thoshte: O filan, unë nuk po të thërras në rrugën e sufive, e as tek ndonjë fekih, as tek metoda e apologëve - kelamistëve apo tek ndonjëri nga imamët. Por, unë të thërras tek All-llahu i Vetëm, që nuk ka shok. Të thërras në Sunnetin e të Dërguarit të All-llahut [salallahu alejhi ve sel-lem].

Ai thërriste me urtësi, ishte shumë i qetë gjatë manipulimeve me kundërshtarët. Ai fillonte me fjalë të buta: Ka mundësi o filan që të jesh si shembulli i Farukut (Omerit, All-llahu qoftë i kënaqur me të), i cili All-llahu me të ndau të vërtetën nga e kota, apo të posedosh rrugën e tij.

Ai gjithashtu thoshte se ne e shohim obligim respektimin e imamëve të muslimanëve, qoftë ai i ndershëm apo mëkatarë, me kusht që mos të urdhërojnë në mëkate. Ai pohoi se nuk ngritë krye mbi udhëheqësin e muslimanëve, e as mbi imamin e tyre besimtarë, i cili i udhëheqë për tek adhurimi i All-llahut [subhanehu ve te'ala] të vetëm.

Kundër mësuesit disa kryqtarë thurrën intrigë, dhe këta patën përkrahje nga disa pashallarë për ta luftuar këtë thirrje. Kjo është shumë e qartë në shkrimet, ligjërimet e tyre dhe për një gjë të tillë po dëshmon historia.

U përhap shumë thirrja e shejhut dhe arriti në vende të ndryshme. Por, atë gjithnjë e shoqëronte armiqësia nga palët tjera. thirrja e tij u shkaktonte mërzi dhe vuajte disa haxhinjëve.

Por mëgjithatë, kjo thirrje depërtoi deri në qytetët e Hindit, në qytetët e Jemenit dhe shumë qytete të tjera. Disa nga dijetarët e Hindit dhe Jemenit thurrnin rreshta dhe poezi për mësuesin, dhe i shfaqnin përkrahje.

(Këtu është e cekur një poezi, të cilën nuk e kemi përkthyer. v.p.)

Krahas kësaj, atij iu bënë edhe armiq në numër, dhe këta haxhinjtë, të cilët ktheheshin në vendet e tyre dhe akuzonin shejhun me kufër, sekularizëm, zindikë, tekfir... Megjithatë, ai vazhdoi në rrugën e tij derisa para vdekjes iu përgjigjën thirrjes se tij afër një milion e gjysëm persona.

Për te, shkruanin edhe dijetarë të shumtë nga Iraku, Jemeni, Shami, Egjipti, duke e përkrahur atë. Ku në të njejtën kohë kishte kundërshtarë, të cilët shkruanin kundër thirrjes së tij.

All-llahu [subhanehu ve te'ala] ka thënë: "Elif, Lamë, Mimë. A menduan njerëzit të thonë: "Ne kemi besuar, e mos të vihen në sprovë?" Ne i sprovuam ata që ishin para tyre, ashtu që All-llahu gjithqysh do t'i dallojë ata që e thanë të vërtetën do t'i dallojë dhe gënjeshtarët." [El-Ankebut, 1-3]

Kurejshët shumë punonin që vizitorët e qabes, të cilët vinin në Mekke t'ua mbushnin mendjet me të pavërteta kundër Pejgamberit [salallahu alejhi ve sel-lem] dhe thirrjes së tij. Saqë disa që erdhën në Mekke i mbyllnin veshët me pambuk që të mos të dëgjonin thirrjen e Pejgamberit [salallahu alejhi ve sel-lem].  

Kjo ishte vepra e tyre, dhe mësuesit i mveshën shumë të pavërteta dhe deshi All-llahu që kështu të vazhdojnë këto akuza, që në kohën e kaluar e deri më tash.

Thuhet se një herë, një tregtar musliman kishte ra në armiqësi me një tregtar hindus për shkak të një artikulli. Muslimani ishte hidhëruar shumë në të dhe vendosi që t'ia prish tregtinë e hindusit. Hyri në xhami dhe hapi lajmin se hindusi është vehabist. Njerëzit moren të largohen nga duqani i hindusit dhe ta urrenin atë dhe e bojkotuan. Hindusi nuk kishte zgjidhje tjetër për t'a rikthyer punën e tij tregtare përveç të shpallë në masë se ai është penduar nga vehabizmi dhe është kthyer në hindizëm. Pra, paramendoni se në ç'farë mase ka arritur devijimi!

Udhëtuan disa dijetarë nga Nexhdi në Hind për të diskutuar me disa dijetarë, të cilët kishin rënë në grackën e akuzave kundër thirrjes se shejhut. Njëri nga ata (nga dijetarët e Nexhdit) mori një libër të shejh Muhamed Abdul-Vehabit dhe ia largoi kopertinat, në të cilat ishte emri i autorit dhe e la mbi tavolinën e dijetarit nga Hindi. Kur erdhi ky dijetari, e mori librin dhe e lexoi dhe i la shumë mbresa dhe tha: "Sikur ta dija se kush është autori i këtij libri? I tha një nxënës: "Autori i librit është ai që ti ligjëron kundër tij, the flet për te me bindje që i ke fituar nga akuzat e rrejshme. Ai është Muhamed bin Abdul-Vehab. Prej këtu, u bë thirrësi më i madh në Hind duke pasuar thirrjen e mësuesit, All-llahu e mëshiroftë.

Ndërsa kundërshtarët e fesë ende në këto ditë nuk ndalën nga shpifjet nënçmuese kundër thirrjes se tij, All-llahu e mëshiroftë. Gjithnjë ngjallin fanatizëm dhe nxitjen e kundërshtimëve dhe duke ngjitur llagape si "vehabistë".

Përse e bëjnë këtë?

Sepse kjo ishte thirrje e begatshme, ishte thirrje që ngjalli Sunnetin e Pejgamberit [salallahu alejhi ve sel-lem]. Por, thirrja në Kur'an dhe Sunnet atyre shumë ua prish rehatinë. Ata dëshirojnë që me akuzat që bëjnë t'i përfitojnë njerëzit dhe t'i fusin në rradhët e tyre.

Kjo njëherit është dhe në favor të kryqtarëve, të cilët dëshirojnë që sa më shumë të ngritet kundërshtim ndaj kësaj thirrje duke i përfituar njerëzit që armiqësojnë këtë thirrje dhe njëkohësisht t'i poshtrojnë edhe ata që i kanë pranë veti nga muslimanët.

Kur u bë e qartë e vërteta, dështoi plani i tyre dhe dhashtë Zoti, nuk do të kenë mundësi t'i ofrojnë thirrjes së vërtetë ndonjë të keqe.

O Zot, na inspiro udhëzim, na mbro nga të këqiat tona, na mundëso ta shohim qartë të vërtetën dhe ta pasojmë atë. Na mundëso o Zot ta shohim të pavërtetën si të pavërtetë dhe të ikim nga ajo. E kjo ishte e gjitha ajo që desha të them dhe nga All-llahu kërkoj falje për vete dhe për ju, gjithashtu nga Ai kërkoni dhe ju falje, sepse Ai është që falë shumë dhe është mëshirues.

 

Muhamed Salih Munexhid
12 Xhumad El-ula 1425 - 30 qershor 2004

Selamualejkum
o vellezer u kenaqem me muhabete,e ne fund nuk themi asgje...
mua nuk me intereson si dalin laviret te veshura apo te zhveshura,dhe nese ato bejne fitneh,une dhe asnje nga ne skemi pergjegjesi,por mua dhe gjithe vellezerve na mundon nese motrat muslimane,te cilat te ndershme e te moralshme,te zbukurohen e te vishen ne ate menyre qe te terhjekin syte e djemve,kjo me mundon.Dhe mua dhe shume vellezerve smund te na bejne fitneh laviret e rrugaqet,se per to skemi per cka te interesohemi,por ato motrat tona te perparuara,e te civilizuara,qe edhe ato duhet te kene te drejtat e tyre....ja para dy diteve isha diku me shoqeri,dhe hyjme te pijme dicka,ne mesin e gjithe atyre qe binte ne sy,nje moter me shami ngjyre portokalleje,duke qeshur e lazdruar,duke ngrene akullore para gjithe atyre njerezve,kjo eshte moda e juaj qe duhet ti takoj motres muslimane.Kur kane qene grate e Pejgamberit terheqese per burrat tjere,ose kur grate e sahbeve dhe muslimaneve te mire e te sinqerte,u kane bere fitneh meshkujve te huaj,por ky eshte perparimi i keqkuptuar.Allahu na udhezofte te gjitheve,e sidomos ato motrat qe e kane mbulesen,e e keqperdorin ate,per tu dukur sa me te bukura,Allahu na ruajt te gjitheve...
selamualejkum

Selamualejkum
Eiii sa shume e paskit rrite kete muhabetin e kesaj sirianes,qe me ne fund paska marre guximin te flas ate qe ndjen.Jo qe kjo me ne fund ka marre guxim,se jo vetem ne Siri,por edhe ne gjithe token arabe,mund te flasin grate ate qe ndjejne lirshem,dhe kjo seshte per tu habite,se normal si ka ne perendim musliman,ka edhe ne lindje jomusliman,e cka don te na thote kjo,perveq asaj qe eshte thene mijera here perpara,por nuk ndikojne askujt fjalet boshe,se ne jemi njerez,dhe besojme diku,se zemra e shpirti ka nevoje per ushqim sikurse trupi,e nuk jetojme si kjo,qe te mos kemi dallim nga kafshet,vetem te hajme,te pijme e te flejme,atehere per cka jemi krijuar?!

Fetfa të dijetarëve mbi Shijaat ( Ravafidët)
 
 Talha bin Mutaraf thotë "Shijaat, nuk lejohet ti martojmë grat e tyre, dhe as ti hamë therjet (kurbanat) e tyre ngase janë felënësa (Murteda)" Shiko "Sherh Ibn Bata"

Imam Zuhri thotë: "Nuk kam parë popull që iu përngjajnë çifutëve sikurse Shijaat"
Sulejman bin Kerm thotë isha tek Abdullah bin Hasan bin Husejn dhe e pyeti një njeri se a duhet të dëshmojë për ndonjërin prej kibles tonë se është politeist, idhujtar? Tha po ata jan Shijaat, dëshmo se ata janë idhujtar, vallë si mos të jen idhujtar? Nëse i pyet a ka bërë mëkat Pejgamberi a.s. thonë po, e nëse ju thua a ka gabuar Aliu r.a. thonë; jo, (ndërsa)kush thotë kështu ka dal prej Islmait"

Imam Evzai thotë: " Kush e cenon dhe e shan Ebu Bekrin ka dal prej Islamit dhe gjaku i tij është Hallall."

Malik bin Ensi thotë: "Ai i cili i cenon dhe i shan shokët e të Dërguarit a.s. nuk ka pjesë në Islam."

Sufjan bin Ujejne thotë: "Nëse një zemër i urren shokët e të Dërguarit, ajo zemër edhe më shumë i urrën muslimanët."

Abdurezak San'ani thotë: "Shijat janë Kafira (pabesimtarë)."

Muhamed bin Jusuf el Ferjabi pasi që është pyet për një njeri i cili e shanë dhe e cenon Ebu Bekrin se a është musliman ka thënë: Jo ai është Kafir dhe nuk lejohet ti falet xhenazja."

Ebu Ubejde Kasim bin Selam thotë: " Nuk kanë pjesë shijat në plaçkat e luftës ngase nuk janë Musliman."

Ahmed bin Junus thotë: " Unë nuk ha nga kafshët e therrura prej tyre se ata tek unë janë Kafira."

Ahmed bin Hambeli është pyet për ata që e shajnë dhe e cenojnë Ebu Bekrin, Omerin dhe Aishen r.a. është përgjigjur: " Mendoj se nuk janë në Islam."

Ebu Muhamed Abdurahman bin Hatim thotë: E kam pyetur Ebu Zur'an se cili është mendimi i dijetarëve të Ehli Suntit dhe Xhematit mbi Shijjat? U përgjigj: Të gjithë dijetarët që i kemi takuar në Sham, Jemen, dhe Irak mendimi i tyre është se shijat e kanë refuzuar Islamin.

Kadi Ijadi në librin e tij "Shifa" kur i cek Shijat thotë: "Ata kanë dalur prej Islamit në shumë mënyra sepse ata e kanë anuluar dhe shfuqizuar të gjithë Sheriatin Islam."

Ibën Tejjmija në librin e tij Sarim el Meslul thote: " Kush i bashkangjitet sharjeve dhe cenimeve se Alia është zot apo se ai ka qen pejgamber por Xhibrili a.s ka gabuar, nuk ekziston dyshim dhe as mëdyshje se ky person është Kafir, derisa nuk ka dyshim dhe as mëdyshje se personi i cili nuk i llogarit këta si kafira se edhe ai është Kafir"


Muhamed bin el Husejn Exhuri në librin e tij Sheria thotë:" Ka dështuar dhe falimentuar ai i cili i shanë dhe cenon shokët e Pejgamberit a.s, ai më këtë e ka kundërshtuar Allahun dhe të Dërguarin e tij, dhe me këtë gjest ai meriton mallkimin e Pejgamberve, Melaikeve, dhe gjithë besimtarëve, nuk pranohet nga ai asnjë vepër as obligim dhe as veprat vullnetare, është i nënçmuar në këtë botë, e lusë Allahun s.v.t. që varrezat të mbushen me njerëz të këtill, dhe të pastrohet toka prej tyre"


Ibën Tejjmije thotë: "Kush pretendon se pasi qe ka vdekur i Dërguari i Allahut se sahabet e kanë lënë fenë vetëm se një pakicë e vogël që kanë qëndruar në fe përafërsisht 12 persona dhe se shumica janë Fasika ( mëkatarë të mëdhenj) nuk ka dyshim se ky person është Kafir ngase përgënjeshtron citate të Kuranit, kush kënaqet me këta dhe i lavdëron, apo dyshon në Kurfrin e tyre, ai është kafir sikurse ata"


Muhamed bin Abdul-Latifi thotë: "Kjo dispozitë është për shijaat e mëhershëm, kurse shijat bashkëkohorë gjendja e tyre është edhe më e keqe, me gjitha këto që i ceku Ibën Tejjmja ata ia kanë bashkangjitur edhe besimin në evlija (njeri i devotshëm) besuan se ata sjellin dëm dhe dobi, besojnë se kjo është adhurim dhe se kjo është e gjithë feja e Allahut, ndaj kush dyshon apo abstenon në kufirin e tyre duke qen gjendja e tyre kështu siç cekëm, ai është injorant i cili nuk e ka kuptuar ende realitetin e islamit dhe le të shpejton ta mëson fenë e Allahut para se ti humbet edhe emri islam (musliman)"


Ibën Kethiri thotë: " Jan pajtuar të gjithë dijetarët e Islam se kush e fyen, shan dhe cenon Aishen r.a. pasi që kanë zbritur ajete ku flasin për çiltërsinë e saj, ai është Kafir ngase e përgënjeshtron Kuranin"


Ibën Rexhepi thotë: "Mu për këtë shijat iu përngjajnë Juhudëve me mbi shtatëdhjetë vyrtyte dhe cilësi"


Muhamed bin Abdulvehabi në librin e tij "Red ala Rafida" thotë: "Ata janë Kafira" tregoj më shumë se një aspekt se pse ata janë Kafira dhe tha: " Të katër medh'hebet, Hanefij, Maliki, Shafij, dhe ai Hambeli janë të pajtimit se kush cilësohet me këto tipare është Kafir."
 
 

Shpëtimi i të mbyturit dhe ndriçimi i rrugës
{Pyetje dhe përgjigje nga shejhul Islam Ibn Tejmijeh, Allahu e mëshiroftë}


Falënderimi i takon Allahut, Zotit të botërave. Paqja, shpëtimi dhe mëshira e Allahut qoftë mbi më të zgjedhurin e profetëve, Muhamedin, sallahu alejhi ue selem, mbi familjen dhe shokët e tij, e mbi çdokënd që ndjek rrugën e tij deri në ditën e Gjykimit.


E më pas:


Prej mirësive të Allahut të Lartësuar ndaj këtij umeti është ekzistenca e dijetarëve të cilët ngrihen dhe mbrojnë Islamin, përballen me armiqtë e Islamit dhe tërheqin vërejtjen kundër tyre, thërrasin në kapjen fort pas Librit të Allahut dhe pasimit të Sunetit të Profetit, salallahu alejhi ue selem.


Prej këtyre dijetarëve të mëdhenj dhe kolosëve të dijes ishte shejhul Islam Ebul Abas Ahmed Ibn Tejmijeh {Allahu e mëshiroftë} i cili luftoi në rrugë të Allahut me argument dhe me shpatë. Librat dhe shkrimet madhështore të këtij dijetari patën një ndikim të madh dhe dobi të shumta, dhe me të vërtetë ishin udhëzim për atë që ishte në dyshime, shpëtim për të mbyturin, ndriçim i rrugës së vërtetë, pikë kthimi {orientimi} për çdo musliman të kapur pas Kuranit dhe Sunetit.



Prandaj, i kushtuan vëmendje dhe i dhanë rëndësi këtyre librave dijetarët e mëdhenj dhe nxënësit e dijes, ashtu siç janë kujdesur për to sundimtarët {udhëheqësit} e këtij vendi {fjala këtu është për Saudinë, Allahu e ruajtë nga çdo e keqe dhe intrigë e armiqve} sepse vetëm pas themelimit të shtetit saudian e njohën dritën e diellit, u botuan dhe u shpërndanë librat e shejhul Islam. Ashtu siç vlen të përmendet kujdesi i veçantë që i kushtuan këtyre librave dijetari dhe muftiu i asaj kohe në Saudi, Muhamed bin Ibrahim Ali Shejh, si dhe pas tij dijetari dhe muftiu i kohës së tij AbdulAziz bin Abdullah bin Baz {Allahu i mëshiroftë}.



Duke dëshiruar që të jem pjesëmarrës në shpërblim, në përhapjen e dobisë dhe hajrit mes muslimanëve u mundova të mbledh disa përgjigje dhe fetva të këtij dijetari te madh {shejhul Islam Ibn Tejmijeh} rreth disa çështjeve të besimit. Kam sjellur tekstin e pyetjes dhe përgjigjes pa bërë asnjë shtesë apo pakësim.



Allahu e mëshiroftë dhe e faltë shejhul Islam Ibn Tejmijeh, dhe e shpërbleft me shpërblimin më të mirë, si dhe Allahu e shpërbleft atë i cili merr përsipër botimin dhe shpërndarjen e librave të tij për hir të Allahut.


Pyetja 1: Cili është qëndrimi i Ehlu Sunetit në lidhje me sahabet?

Përgjigje: Prej bazave të besimit të Ehlu Sunetit uel xhemeah është pastërtia dhe çiltërsia e zemrave ndaj shokëve të Profetit, salallahu alejhi ue selem, dhe ruajtja e gjuhës në lidhje me ta, ashtu siç e përmend Allahu i Lartësuar në suren Hashr, ajeti 10: "Edhe ata që erdhën pas tyre thonë: Zoti ynë, na fal neve dhe vëllezërit tanë të cilët u pajisën para nesh me besim dhe mos lejo në zemrat tona asnjë grimcë urrejtje ndaj atyre që besuan. Zoti ynë, me të vërtetë Ti je Dashamirës, Mëshirues." {Shpjegimi i Akides Uasitije, shejhul Islam Ibn Tejmije, fq 184}


Pyetja 2: Cili është qëndrimi i Ehlu Sunetit në lidhje me Ehli Bejtin {familjen dhe pasardhësit e Profetit, salallahu alejhi ue selem}?

Përgjigje: Ehlu Suneh i duan familjen dhe pasardhësit e Profetit, salallahu alejhi ue selem, kanë dashuri për ta, dhe kanë parasysh në lidhje me ta porosinë e Profetit, salallahu alejhi ue selem, ku thotë: "Ju përkujtoj me Allahun {u tërheq vëmendjen që të keni kujdes} në lidhje me Ehli Bejtin {familjen dhe pasardhësit e mi}". Gjithashtu kur erdhi Abasi, xhaxhai Profetit, salallahu alejhi ue selem, dhe u ankua tek ai se disa kurejshitë nuk i respektonin fisin Beni Hashim, Profeti, salallahu alejhi ue selem, tha: "Pasha Atë, në dorën e të Cilit është shpirti im, nuk besojnë {nuk ju plotësohet besimi i tyre} derisa t'ju duan ju {Ehli Bejtin} për hir të Allahut dhe për shkak të afërsisë tuaj me mua." {Shpjegimi i Akides Uasitije, fq 195}


Pyetja 3: Cili është qëndrimi i Ehlu Sunetit në lidhje me gratë e Profetit, salallahu alejhi ue selem?

Përgjigje: Ehlu Suneh i duan dhe i respektojnë gratë e Profetit, salallahu alejhi ue selem, të cilat janë njëkohësisht nënat e besimtarëve. Ata besojnë se gratë e tij në dunja do jenë dhë gratë e tij në Ahiret, në veçanti Hadixheja e cila ishte e para që i besoi Profetit, salallahu alejhi ue selem, e ndihmoi dhe përkrahu me gjithë çfarë zotëronte, ishte nëna e shumicës së fëmijëve të Profetit, salallahu alejhi ue selem, dhe gëzonte një pozitë të lartë tek ai. Si dhe Aishja, e sinqerta bija e të Sinqertit, për të cilën tha Profeti, salallahu alejhi ue selem: "Mirësia e Aishes ndaj grave të tjera është si mirësia e theridit ndaj ushqimeve të tjera." {Shpjegimi i Akides Uasitije, fq. 198}




Pyetja 4: Cili është qëndrimi i Ehlu Sunetit në lidhje me Rafidat {shiat} dhe Neuasibet?


Përgjigje: Ehlu Suneh janë larg prej rrugës së shiave {rafidijve} të cilët i urrejnë dhe i shajnë sahabet, si dhe janë larg prej rrugës së grupit Neuasib, të cilët i ofendojnë Ehli Bejtin dhe i lëndojnë ata, qoftë me fjalë apo me vepra. {Shpjegimi i Akides Uasitije, fq 201}



Pyetja 5: Cili është qëndrimi i Ehlu Sunetit në lidhje me çfarë ka ndodhur mes sahabëve?


Përgjigje: Ehlu Suneh nuk flasin rreth asaj që ka ndodhur mes sahabeve dhe thonë: Transmetimet dhe lajmet që transmetohen në të cilat përmenden gabimet e sahabëve, një pjesë prej tyre janë gënjeshtra, në një pjesë tjetër ka shtesa ose mangësira, një pjese tjetër i është ndryshuar kuptimi i vërtetë. E vërteta në këtë mes është se të gjithë sahabët janë të justifikuar {nuk ka qortim për ta}, ata ose u përpoqën dhe ia qëlluan të vërtetës, ose u përpoqën por nuk ia arritën t'ia qëllonin të vërtetës.


Ehlu Suneh nuk besojnë se çdo person prej sahabëve është i ruajtur prej gabimeve qofshin të mëdha apo të vogla, pra në përgjithësi themi se sahabët mund të bien në gabime por ata kanë mirësi që ishin muslimanët e parë dhe kanë vepra të mira të shumta të cilat i fshijnë gabimet në të cilat ata mund të bien, biles atyre ju falet ndonjë gabim që nuk ju falet të tjerëve pas tyre, pasi sahabët kanë vepra të mira të cilat nuk i kanë ata që vijnë pas tyre .



Është saktësuar nga Profeti, salallahu alejhi ue selem, që ka thënë për sahabët se ata janë brezi më i mirë, dhe se një masë grushti sadaka e dhënë prej tyre është më e vlefshme sesa mali i Uhudit me flori, po të jepej sadaka nga dikush tjetër që vjen pas tyre. Pastaj edhe sikur ndonjëri prej tyre të bënte ndonjë mëkat, pendohej menjëherë ose bënte vepra të mira që ia shlyenin atë mëkat ose i falej për shkak të Islamit të tij të hershëm, ose nëpërmjet ndërmjetësimit të Profetit, salallahu alejhi ue selem, sepse sahabët janë të parët që e meritojnë ndërmjetësimin e tij, ose sprovohej me ndonjë sprovë në dunja dhe i shlyhej gabimi.



Pra, duke qenë se kjo është gjëndja e tyre kur me të vërtetë bëjnë mëkat, çfarë mund të themi në ato raste në të cilat ishin muxhtehida , që nëqoftëse ia qëllonin të vërtetës kishin dy shpërblime, ndërsa kur nuk ia qëllonin kishin vetëm një shpërblim dhe gabimi i tyre ishte i falur.


Pastaj duhet të kemi parasysh se gabimet në të cilat kanë rënë disa prej sahabëve janë të pakta dhe të papërfillshme në krahasim me mirësitë dhe veprat e tyre të mira, duke filluar që nga besimi në Allahun, në Profetin e Tij, hixhreti i tyre, lufta në rrugë të Allahut, ndihmesa që i dhanë Profetit, salallahu alejhi ue selem, dija e dobishme që morën, puna e tyre e mirë, etj.



Kush shikon në histori me mendje të kthjellët dhe dije, si dhe duke pasur parasysh mirësitë që ua dhuroi atyre Allahu i Lartësuar, e kupton dhe bindet plotësisht se sahabët janë njerëzit më të mirë që kanë ekzistuar pas profetëve, as nuk ka pasur si ata e as nuk do të ketë. Ata janë ajka e zgjedhur nga brezat e këtij umeti, umet i zgjedhur mes popujve të tjerë dhe njëkohësisht umeti më i nderuar tek Allahu i Lartësuar.{Shpjegimi i Akides Uasitije, fq. 201-202}


Pyetja 6: Cila është origjina e fjalës së shiave {rafidijve}?

Përgjigje: Origjina e fjalës së rafidijve {shiave} është se gjoja Profeti, salallahu alejhi ue selem, ka cituar {përmendur} një tekst, i cili i jep Aliut {radijallahu anhu} të drejtë në mënyrë të prerë dhe të padiskutueshme, se ai është prijës i cili nuk gabon , se kush e kundërshton atë bën kufr, se muhaxhirët dhe ensarët kanë rënë dakord për fshehjen e këtij teksti, kanë mohuar prijësin e "pagabueshëm", kanë ndjekur epshet e tyre, kanë transformuar fenë, kanë ndryshuar sheriatin, kanë bërë padrejtësi dhe i kanë kaluar kufijtë, biles shumica e tyre kanë bërë kufr përveç se rreth dhjetë prej tyre apo pak më shumë. Gjithashtu thonë: Ebu Bekri dhe Umeri kanë qenë munafika, biles thonë: Kanë besuar pastaj kanë mohuar. Shumica e rafidijve e bëjnë kafir atë që bie ndesh me fjalën e tyre, e quajnë veten besimtarë dhe kushdo që i kundërshton ata e quajnë kafir.


{Mexhmual Fetaua, vëllimi 3, fq 356}


Pyetja 7: çfarë bëjnë Rafidat nëqoftëse u paraqiten atyre dy fjalë të kundërta me njëra-tjetrën?


Përgjigje: {Thotë shejhul Islam}: Kam parë një grup dijetarësh të shiave, si për shembull Ibn Aud el Halij, që thonë: Nëse Imamijet {shiat} bien në kundërshtim dhe ndahen në dy fjalë të kundërta, ku njëra nga këto fjalë dihet se kush e ka thënë, ndërsa fjala tjetër nuk dihet se kush e ka thënë, atëherë është detyrë të ndiqet ajo fjalë e cila nuk dihet se kush e ka thënë, sepse imami i"pagabueshëm" i shumëpritur do jetë prej këtij lloj grupi.



Siç shihet qartë, ky është kulmi i injorancës dhe i humbjes, pasi ata pretendojnë se ekziston imami i "pagabueshëm" i shumëpritur, pastaj nuk dihet a e ka thënë apo jo atë fjalë sepse askush nuk e ka transmetuar nga ai, pra si mund të pretendohet se kjo është fjala e tij?!! E pse të mos jetë fjala tjetër ajo e imamit të shumëpritur, në një kohë që ky imam qëndroka i fshehur dhe i frikësuar nga zullumqarët, prandaj nuk paska mundësi ta shfaqë fjalën e tij, kjo siç ata pretendojnë?!!



Pra, origjina e fesë së rafidijve {shiave} është e ndërtuar mbi diçka që nuk ekziston dhe që është e panjohur për ta, por edhe sikur të ekzistonte imami i tyre i "pagabueshëm", ata nuk e dinë se ku është, e si rrjedhojë nuk mund t'i dinë urdhëresat dhe ndalesat e tij ashtu siç i njohin urdhërat dhe ndalesat e prindërve të tyre. {Minhaxhu Suneh, vëllimi 1, fq. 89-90}




Pyetja 9: Cili është kuptimi dhe domethënia e teuhidit?

Përgjigje: Kuptimi i vërtetë dhe domethënia e saktë e teuhidit është: Ta adhurosh Allahun, Një të Vetëm, t'i drejtohesh vetëm Atij me lutje, t'ia kesh frikën vetëm Atij, t'i mbështetesh vetëm Atij, t'ia kushtosh fenë Atij plotësisht dhe askujt tjetër përveç Tij, të mos merren engjëjt dhe profetët për zota, kur këto krijesa të nderuara nuk lejohet të merren për zota, atëherë çfarë mund të themi për imamët, mbretërit, dijetarët, etj?!


{Minhaxhu Suneh, vëllimi 3, fq. 490}

Pyetja 9: çfarë kanë shpikur bidatçinjtë në ditën e Ashurasë?


Përgjigje: Disa bidatçinj kanë shpikur në ditën e Ashurasë grumbullime, mërzi, pikëllim, e gjëra të tjera të papara të cilat nuk i ka ligjëruar Allahu i Lartësuar, as Profeti, salallahu alejhi ue selem, as ndonjëri prej selefëve e as ndonjë prej Ehli Bejtit. Mirëpo kur Allahu i Lartësuar e nderoi nipin e Profetit, salallahu alejhi ue selem, njërin prej zotërinjve të djelmoshave në xhenet së bashku me një pjesë të Ehli Bejtit, të cilët u vranë nga duart e zullumqarëve gjynahqarë {Allahu i poshtëroftë}, kjo ishte vrasje fatkeqësi për muslimanët. Mirëpo kjo fatkeqësi duhet të pritet ashtu siç priten fatkeqësitë dhe me thënien e përshtatshme në këto raste {Ina lilahi ue ina ilejhi raxhiun}. Këtu morën shkak disa bidatçinj dhe shpikën në këtë ditë të kundërtën e asaj që ka urdhëruar Allahu i Lartësuar duke shtuar shpifje, gënjeshtra, ofendime të sahabëve , e gjëra të tjera të cilat i urren Allahu i Lartësuar dhe Profeti, salallahu alejhi ue selem.

Pra, shëndërrimi i ditëve në të cilat kanë ndodhur fatkeqësi në ceremoni përkujtimore, kjo nuk është prej fesë Islame, biles është më afër injorancës, plus që ata e kanë humbur mirësinë e agjërimit të kësaj dite. Gjithashtu kanë shpikur gjëra të mbështetura në hadithe të shpifura që nuk kanë bazë në fe, si psh: mirësia e larjes në këtë ditë, lyerja e syve, dhënia e dorës, etj si këto të cilat janë bidate dhe të urryera. Pra e ligjëruar dhe e pëlqyeshme është vetëm agjërimi i kësaj dite. {Iktidau siratal mustekim, vëllimi 2, fq. 624-627}




Pyetja 10: Mbi çfarë baze ngrihet shirku dhe bidati?

Përgjigje: Shirku dhe bidatet ngrihen në bazë të shpifjes dhe gënjeshtrës, prandaj sa më larg të jetë personi nga teuhidi dhe suneti aq më shumë i afrohet shirkut, bidatit dhe shpifjes. Për shembull, rafidat {shiat} janë gënjeshtarët më të mëdhenj nga të gjithë bidatçinjtë që ekzistojnë, ata janë shirkaxhinjtë më të mëdhenj, shpifësit më të mëdhenj, dhe nuk gjen ndokënd më larg teuhidit se ata. Rafidat nuk falen në xhamia {i lënë bosh} në të cilat përmendet emri i Allahut, i boshatisin ato nga mbajtja e hutbeve dhe faljet me xhemat, në anën tjetër përkujdesen për tyrbet dhe teqet që janë të ngritura mbi varre, të cilat i ka ndaluar rreptësisht Allahu i Lartësuar dhe Profeti, salallahu alejhi ue selem. Allahu i Lartësuar në Kuran urdhëron që të kujdesemi për xhamiat dhe jo për tyrbet e teqet. {Iktidau Siratil Mustekim, Vëllimi 2, fq. 759-760 }


Pyetja 11: Cila është fjala juaj në lidhje me dashurinë që pretendojnë rafidat për Aliun radijallahu anhu?

Përgjigje: Ata duan diçka që nuk ekziston, duan imamin e "pagabueshëm" i cili është i vetmi imam {prijës} pas Profetit, salallahu alejhi ue selem, dhe nuk ka tjetër përveç tij {sipas tyre}. Ky imam beson se Ebu Bekri dhe Umeri janë zullumqarë që i kanë kaluar kufijtë ose janë kafira. Do ju bëhet e qartë {shiave} ditën e Gjykimit se Aliu radijallahu anhu nuk ka qenë më i mirë se ata {Ebu Bekri dhe Umeri}, biles gjëja që dëshiron më së shumti Aliu radijallahu anhu është të jetë afër tyre. Aliu radijallahu anhu e pranonte dhe ishte i bindur për mirësinë dhe udhëheqjen e tyre {Ebu Bekrit, Umerit, Uthmanit} dhe as ai e as ata nuk kanë qenë të pagabueshëm; udhëheqja e tij {Aliut} nuk është caktuar me tekst {nga Kurani dhe Suneti}.


Pra, me këto gjëra do ju bëhet e qartë shiave ditën e Gjykimit se ata nuk e kanë dashur Aliun radijallahu anhu, biles përkundrazi ata janë njerëzit që e kanë urrejtur atë, sepse ata urrejnë çdo person i cili pajiset me këtë cilësi - pranimi i mirësisë dhe halifatit të tre sahabëve {Ebu Bekrit, Umerit, Uthmanit} dhe dihet se Aliu radijallahu anhu e pranonte dhe ishte i bindur për mirësinë dhe udhëheqjen e tyre. Pra me këtë bëhet e qartë në mënyrë të prerë se rafidat {shiat} janë urryes të Aliut radijallahu anhu. {Minhaxhu Suneh, vëllimi 4, fq. 295-296}


Pyetja 12: Kush është i pari i cili formoi dhe shpiku rrugën e shiave,… dhe pse?

Përgjigje: Kanë përmendur dijetarët se rafidat e kanë origjinën tek zendekaja {kufri dhe nifaku}. I pari i cili e shpiku këtë rrugë ishte munafiku, zindiku Abdullah bin Sebe. Ky person ofendon besimtarët e parë dhe përpiqet të ul vlerën e tyre duke zhvlerësuar transmetimin e shpalljes nga ana e tyre, si dhe duke zhvlerësuar kuptimin dhe pasimin e tyre të kësaj shpallje. Pra, rafidat herë flasin për dijen e sahabëve, herë flasin për pasimin që ata i bënë shpalljes, dhe të gjitha këto ia ngjeshin Ehli Bejtit dhe imamit të tyre të "pagabueshëm" i cili në të vërtetë nuk ekziston fare. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 4, fq. 102}


Pyetja 13: Cilës fe i përkiste Ibn Sebe?

Përgjigje: Ibn Sebe i përkiste fesë jehude {çifute} {Muhtesar Fetaua Ibn Tejmijeh, fq. 156}


Pyetja 14: A konsiderohet sharja dhe ofendimi i sahabëve?



Përgjigje: Sharja dhe ofendimi i brezit më të mirë të cilët e shoqëruan Profetin, salallahu alejhi ue selem, është sharje dhe ofendim i Profetit, salallahu alejhi ue selem, siç e thotë këtë imam Malik dhe të tjerë prej dijetarëve: 'Ata që shajnë dhe ofendojnë shokët e profetit, salallahu alejhiu ue selem, e bëjnë këtë që të thotë dikush: Një person i keq që kishte shokë të këqinj, sepse po të ishte vetë i mirë do i kishte dhe shokët të mirë.' Gjithashtu ata {sahabët} janë të cilët e transmetuan Kuranin, Islamin, sheriatin e Profetit, salallahu alejhi ue selem, ata janë të cilët transmetuan mirësitë që kishte Aliu radijallahu anhu dhe të tjerët përveç tij, prandaj ofendimi dhe zhvlerësimi i tyre do të thotë të mos i besohet asgjëje që ata kanë transmetuar nga kjo fe, duke zhvlerësuar kështu edhe mirësitë që janë transmetuar në lidhje me Aliun apo dikë tjetër veç tij. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 4, fq. 429}


Pyetja 15: A konsiderohet ofendimi dhe zhvlerësimi i sahabëve zhvlerësim i Kuranit dhe Sunetit?

Përgjigje: Kurani i Madhërueshëm i ka lavdëruar sahabët në shumë ajete, si psh fjala e Allahut të Lartësuar: "Allahu është i kënaqur ndaj atyre të cilët të parët e përqafuan Islamin prej muhaxhirëve dhe ensarëve dhe prej atyre që i pasuan me të mirë, edhe ata janë të kënaqur ndaj Tij..." {Teube 100} ose fjala e Tij: "E ç'keni që nuk jepni për në rrugë të Allahut, kur dihet se Allahut i mbesin trashëgim qiejt dhe toka. Nuk janë të barabartë prej jush ata ata që dhanë nga pasuria e tyre dhe luftuan para çlirimit, sepse të tillët kanë vlerë më të madhe nga ata që dhanë dhe luftuan më pas. Por të gjithëve Allahu u premtoi të mirën " {Hadid 10}, ose fjala e Tij: "Vërtet Allahu qe i kënaqur me besimtarët kur ata nën hijen e pemës të zotoheshin ty dhe Ai e dinte se ç'kishin zemrat e tyre, andaj u dhuroi atyre qetësi dhe shumë shpejt i shpërbleu me fitore." {Fet'h 18}, ose fjala e Tij: "Muhamedi është i dërguar i Allahut, e ata që janë me të {sahabët} janë të ashpër kundër jobesimtarëve dhe të mëshirshëm ndërmjet vete, i sheh ata duke u përkulur në ruku e duke rënë në sexhde, kërkojnë me këtë prej Allahut mëshirën dhe kënaqësinë e Tij ndaj tyre. Në fytyrat e tyre shihen shenjat e gjurmës së sexhdes. Ky është përshkrimi i tyre në Teurat, ndërsa shembulli i tyre në Inxhil përshkruhet si një farë {e mbjellë} e cila e lëshon filizin, pastaj e forcon atë dhe ai pastaj qëndron vetë në trungun e vet duke i mahnitur mbjellësit, që Ai t'i tërbojë mosbesimtarët me anë të tyre…" {Fet'h 29 }.


Ka ardhur në Sahihu Muslim nga Profeti, salallahu alejhi ue selem, i cili ka thënë: "Nuk hyn në zjarr askush i cili ka dhënë besën poshtë pemës ". Po ashtu në dy Sahihet { Buhari dhe Muslim} nga Ebu Seidi radijallahu anhu se Profeti, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: "Mos i shani shokët e mi, sepse pasha Atë, në dorën e të Cilit është shpirti im, sikur ndonjëri prej jush të shpenzojë {të japë sadaka} sa mali i Uhudit me flori nuk e arrin vlerën e një grushti sadaka të dhënë prej tyre, biles as gjysmën e tij {grushtit}." Gjithashtu ka ardhur në Sahih në më shumë se një transmetim se Profeti, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: "Brezi më i mirë {nga të gjithë brezat} është ai në të cilin unë u dërgova, pastaj ata që vijnë pas tyre." Këto hadithe janë të njohura dhe të përhapura, biles janë muteuatira , të cilat tregojnë për mirësinë e sahabëve, lavdërimin e tyre dhe përparësinë e brezit të tyre ndaj gjithë brezave të tjerë që vijnë pas tyre, prandaj ofendimi dhe zhvlerësimi i tyre është zhvlerësim i Kuranit dhe Sunetit. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 4, fq. 430}


Pyetja 16: çfarë këshille mund t'i drejtoni çdo njeriu të mençur?


Përgjigje: Lërini ato që thuhen dhe transmetohen në lidhje me çfarë ka kaluar. Le të shikojë çdo i mençur në atë çfarë ndodh në kohën e tij prej fitneve, të këqijave dhe prishjes në Islam, dhe do të gjejë se shumica e këtyre gjërave vijnë nëpërmjet rafidijve {shiave} dhe do t'i gjesh ata {rafidijtë} njerëzit që më së shumti bëjnë fitne dhe sherr, ata kurrë nuk pushojnë në këtë drejtim dhe nuk lënë gjë pa bërë në përhapjen e fitneve, sherrit dhe prishjes mes umetit. {Minhaxhu Suneh, vëllimi 6, fq. 372}


Pyetja 17: Nga e kanë origjinën rafidat {shiat}?

Përgjigje: Origjina e rafidijve janë munafikët dhe zindikat. I pari i cili e shpiku këtë grup ishte zindiku Ibn Sebe, duke bërë teprim dhe tejkalim në lidhje me Aliun radijallahu anhu, duke pretenduar se Aliut i takonte udhëheqja dhe se ekziston një tekst për këtë, si dhe duke pretenduar se Aliu radijallahu anhu është i pagabueshëm. Pra, duke qenë se origjina dhe baza e rafidijve është nifaku, disa selefë kanë thënë: 'Dashuria për Ebu Bekrin dhe Umerin është besim {iman} ndërsa urrejtja e tyre është nifak, dashuria për fisin Beni Hashim është besim ndërsa urrejtja e tyre është nifak.'


{Mexhmual Fetaua, vëllimi 4, fq. 435}

Pyetja 18: A mund të na i përshkruani rafidat {shiat}?

Përgjigje: Ata janë prej grupeve më gënjeshtare dhe më injorante, nëpërmjet tyre futen tek muslimanët çdo zindik dhe murted {dezertor prej fesë së tij}, ashtu siç gjen në mesin e tyre Nusejrije, Ismailije,etj. Rafidat {shiat} i armiqësojnë dhe urrejnë njerëzit më të zgjedhur të këtij umeti {sahabët}, ndërsa armiqtë e Allahut prej çifutëve, të krishterëve, mushrikëve i duan. Ata refuzojnë lajmet e sakta, të qarta, muteuatira {të padiskutueshme në saktësinë e tyre} dhe pranojnë gënjeshtrat e trilluara që dihet kotësia e tyre. Ata janë ashtu siç ka thënë Shabij {Allahu e mëshiroftë}: 'Sikur të ishin prej kafshëve që ecin në tokë do ishin gomerë, ndërsa sikur do ishin prej shpendëve do ishin ruham, prandaj ata janë shpifësat më të mëdhenj dhe njerëzit më gënjeshtarë.' {Mexhmual Fetaua, vëllimi 4, fq. 471-472}

Pyetja 19: Rafidat {shiat} i madhërojnë varret dhe i boshatisin xhamitë {i nxjerrin jashtë përdorimit, nuk falen në to}, a mund të na sqaroni pak rreth kësaj?


Përgjigje: Kam parë një libër të madh të shkruar nga një prej imamëve {kokave} të rafidijve – Muhamed bin Numan, i ashtuquajturi Mufijd - me titull: 'Haxhi tek vizita e tyrbeve dhe teqeve.' Ka përmendur në këtë libër transmetime nga Profeti, salallahu alejhi ue selem, dhe Ehli Bejti {kuptohet, çdo gjë e shpikur} në lidhje me vizitën e këtyre tyrbeve e teqeve dhe që haxhi të kryhet tek këto varre. Ka përmendur në këtë libër gjëra që nuk janë thënë as për haxhin në Shtëpinë e shenjtë. Shumica e asaj që ka përmendur janë prej shpifjeve të qarta dhe gënjeshtrave të hapta, aq shumë shpifje dhe gënjeshtra kishte sa që unë nuk kisha parë diçka të tillë as në librat e çifutëve e as të krishterëve. Kjo që në origjinë është diçka e shpikur nga munafikët dhe zindikat, që t'i largojnë njerëzit nga rruga e Allahut të Lartësuar, t'ua prishin njerëzve fenë Islame duke shpikur shirkun i cili bie ndesh me ihlasin {sinqeritetin} e fesë vetëm për Allahun. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 4, fq. 517}


Pyetja 20: Sa janë të vërteta fjalët që rafidat ia ngjeshin Xhafer bin Muhamed?


Përgjigje: Kanë gënjyer dhe shpifur për të çfarë nuk e kanë bërë me asnjë tjetër. Xhafer bin Muhamed ka qenë i dalluar me dijen e madhe që ka pasur, ai së bashku me babain dhe gjyshin e tij {i biri i Husejnit radijallahu anhu} kanë qenë prej të dalluarve në fe dhe dije. Nuk ka pasur në Ehli Bejt pas tij si ai, prandaj bidatçinjtë dhe zindikat ia ngjeshin shpifjet e tyre atij. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 11, fq. 581}


Pyetja 21: ç'mund të thuhet për përgenjështrimin e haditheve të Ehlu Sunetit nga ana e tyre?



Përgjigje: Origjina e bidateve të tyre është e ndërtuar mbi gënjeshtrën ndaj Profetit, salallahu alejhi ue selem, dhe përgenjështrimin e haditheve të sakta. {Mexhmual fetaua, vëllimi 13, fq. 31}


Pyetja 22: Kur u shfaq për herë të parë emir "Rafida" {refuzues}?

Përgjigje: Ky emër për herë të parë në Islam është shfaqur kur doli Zejd ibn Ali ibn Husejn dhe u pasua nga shiat, në kohën e halifatit të Hisham bin AbdulMelik në fillim të qindëvjeçarit të dytë. U pyet Zejdi në lidhje me Ebu Bekrin dhe Umerin, ai shprehu dashuri ndaj tyre dhe bëri lutje që Allahu t'i mëshirojë, mirëpo këtë gjë nuk e pëlqyen dhe e refuzuan një pjesë e atyre që ishin me të, ateherë iu tha Zejdi atyre: 'Më refuzuat, më refuzuat, e që në atë kohë u quajtën Rafida {refuzues}.' Këta që u ndanë prej tij {rafidat} filluan të donin Ebu Xhafer Muhamed bin Ali, ndërsa ata që ngelën me Zejdin {zejdijet} e donin atë dhe prandaj e quajtën grupin e tyre me emrin e tij. Që në atë kohë shiat u ndanë në: Zejdije dhe Rafida Imamije.

{Mexhmual Fetaua, vëllimi 13, fq. 35-36}




Pyetja 23: çfarë mund të na thoni për teprimin, tejkalimin që bëjnë rafidat në lidhje me imamët e tyre të pretenduar?

Përgjigje: Shiat e kanë tepruar dhe tejkaluar në lidhje me imamët e tyre dhe i kanë bërë të "pagabueshëm", gjoja se ata dinë çdo gjë, e kanë detyrë të kthehen tek këta imamë për çdo gjë me të cilën kanë ardhur profetët. Shiat nuk kthehen as në Kuran dhe as në Sunet, përkundrazi marrin për bazë dhe kthehen tek fjalët e atij që e pretendojnë se është imam i "pagabueshëm", si përfundim ka arritur puna që ata të marrin për imam dikë që nuk ekziston. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 12, fq. 209}

Pyetja 24: Prej bazave të fesë së shiave është nifaku që ata e quajnë "tekije"…çfarë është kjo?

Përgjigje: Rafidat janë më injorantët, më gënjeshtarët dhe njerëzit më të largët në njohjen e argumenteve të transmetuara apo të logjikës së shëndoshë. Ata kanë bazë të fesë së tyre "tekijen" dhe gënjejnë për Ehli Bejtin aq sa vetëm Allahu i numëron gënjeshtrat e tyre. Prej këtyre gënjeshtrave është thënia e tyre që e transmetojnë gjoja nga Xhafer Sadik: 'Tekija" është feja ime dhe e baballarëve të mi.' "Tekija" është nifaku; shiat me "tekije" nënkuptojnë: Të thonë me gjuhët e tyre atë që nuk e ndjejnë në zemrat e tyre, e ky është realiteti i nifakut. Duke qenë se kjo është prej bazave të fesë së tyre, atëherë ata çdo gjë që e transmetojnë nga Aliu radijallahu anhu apo Ehli Bejti dhe është në përputhje me fjalën e Ehlu Sunetit thonë: E kemi thënë këtë "tekijen" {me nifak}. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 13, fq. 263}


Pyetja 25: Pretendojnë shiat se kanë imam të "pagabueshëm"?

Përgjigje: Kush merr një imam dhe e bën detyrë bindjen ndaj tij në mënyrë absolute, qoftë kjo me besim apo me vepra, ka humbur prej rrugës së drejtë siç humbën prijësat e devijimit dhe humbjes Rafidat Imamije, të cilët në çdo kohë e kanë nga një imam të "pagabueshëm" dhe e kanë detyrë bindjen ndaj tij. Duhet të dihet njëherë e mirë se nuk ka njeri të pagabueshëm pas Profetit, salallahu alejhi ue selem, dhe nuk është detyrë bindja ndaj dikujt në çdo gjë pas Profetit, salallahu alejhi ue selem. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 19, fq. 69}


Pyetja 26: Kush është i pari i cili ka shpikur hadithe të cilat nxisin për adhurimin e varreve?

Përgjigje: Të parët që kanë shpikur hadithe për vlerën e udhëtimit që të vizitohen tyrbet dhe teqet që janë të ndërtuara mbi varre, janë bidatçinjtë e rafidijve e të tjerë, si puna e tyre të cilët i boshatisin xhamitë {i nxjerrin ato jashtë funksionit} dhe i madhërojnë tyrbet e teqet, në të cilat bëhet shirk, shpifje, bidate; dhe shpikën kështu një fe të cilën nuk e ka ligjëruar Allahu i Lartësuar. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 27, fq. 191}




Pyetja 27: Nga kush i transmetojnë rafidat hadithet e tyre?


Përgjigje: Rafidat transmetojnë hadithe , tregime, mendime dhe fjalë, që nëse u kërkon atyre se kush i ka thënë, do i gjesh se nuk kanë ku të kthehen dhe nuk përmendin asnjë transmetues të besueshëm, asnjë të dijshëm, biles gjëja kryesore në të cilën ata mbështeten është thënia e tyre: Kanë rënë dakord për këtë "grupi i vërtetë"!! Kanë për qëllim me këtë fjalë veten e tyre duke pretenduar se vetëm ata janë besimtarë ndërsa të tjerët përveç tyre janë kafira dhe pretendojnë se janë në të vërtetën, sepse në mesin e tyre kanë imamin e "pagabueshëm"!!! {Mexhmual Fetaua, vëllimi 27, fq. 451}


Pyetja 28: Kush është ky i "pagabueshmi" të cilin e presin rafidat dhe e kanë detyrë bindjen ndaj tij?

Përgjigje: I "pagabueshmi" tek rafidat imamije ithne asherije është një person që siç pretendojnë ata ka hyrë...pas vdekjes së babait të tij Hasen bin Ali el Askerij në vitin 260 hixhri. Sipas tyre ky imam i "pagabueshëm" qëndron i fshehur dhe askush nuk e di se ku është, nuk dihet prej tij asnjë gjurmë. Dijetarët që merren me zinxhirin e pasardhësve të Ehli Bejtit thonë: Hasen bin Ali el Askerij nuk ka lënë pas vete as fëmijë e as pasardhës.


Pra, nuk ka dyshim tek të mençurit se ky besim i rafidijve i bazuar në fjalë të tilla është prej mendjelehtësisë, mungesës së logjikës, prej gjërave të cilat nuk i pranon mendja e shëndoshë dhe kush beson diçka të tillë është prej mendjelehtëve, injorantëve dhe të humburve. Ata injorantë dhe të humbur pretendojnë se imami i tyre ka qenë në moshën dy vjeçare ose tre vjeçare ose pesë vjeçare kur i ka vdekur babai. Dihet me ajet Kuranor të qartë, me hadith të Profetit, salallahu alejhi ue selem, dhe me ixhmain e umetit se kush është në gjendje të tillë {pra fëmijë i vogël} duhet të jetë patjetër nën kujdesin e dikujt tjetër që ta ruajë atë {fëmijën} dhe pasurinë e tij. Pra ka nevojë të ushqehet me qumësht, të merret nën kujdestari, t'ia ruajë dikush pasurinë. Deri para se të mbushë shtatë vjet është fëmijë dhe nuk urdhërohet që të falet, ndërsa kur t'i mbushë dhjetë vjet urdhërohet me namaz, e nëse nuk falet rrihet që të edukohet dhe të mësohet me faljen e namazit. Pra, a mund të jetë një person i tillë me këto cilësi imam i "pagabueshëm" që e di gjithë fenë dhe se nuk hyn në xhenet veçse ai që i beson këtij?!!! Pastaj, le ta zëmë për një çast se ai është imam i "pagabueshëm" dhe duhet që të gjithë njerëzit t'i binden, mirëpo që kjo të ndodhë ky person duhet të jetë i pranishëm mes njerëzve që të urdhërojë me atë çfarë ka urdhëruar Allahu i Lartësuar dhe Profeti i Tij. Mirëpo nëse njerëzit nuk e shohin këtë person dhe nuk e dëgjojnë fjalën e tij si do e marrin vesh se çfarë i ka urdhëruar apo ndaluar! Pra bindja e njerëzve ndaj diçkaje që nuk e kanë dëgjuar apo marrë vesh është diçka e pamundur.


Nëqoftëse ata thonë: ai nuk shfaqet dot sepse ka frikë nga armiqtë e tij, atëherë çfarë dobie ka besimi tek ky person i cili as nuk i mëson e as nuk i urdhëron?!! Pastaj si iu lejoka këtij imami i cili e ka detyrë thirrjen, që të fshihet prej më shumë se 450 vjet ?!! Pse ai po fshihet një kohë kaq të gjatë, kur asnjëri prej baballarëve të tij nuk është fshehur asnjëherë, si psh: Aliu, Husejni, Haseni, Ali bin Husejni, Muhamed bin Ali, Xhafer bin Muhamed, Musa bin Xhafer, Ali bin Musa, Muhamed bin Ali, Ali bin Muhamed dhe më së fundi Hasen bin Ali el Askerij?!!!

Pra, të gjithë këta që përmendëm kanë qenë të pranishëm, jetonin mes njerëzve, merrnin dije prej njëri-tjetrit, dihet biografia e tyre, lajmet rreth tyre janë të njohura; e pse fshihet ky person një kohë kaq të gjatë duke qenë se është imami i umetit, udhëzuesi, thirrësi, i "pagabueshmi", të cilit duhet t'i besojnë të gjithë dhe kush nuk i beson atij është kafir, sipas tyre?!! Nëse do thonë: kishte frikë!!!!! U themi atyre se po të ishte për frikë, të parët e tij kanë pasur më shumë të drejtë për frikë sepse disa prej tyre u burgosën, disa u vranë, etj {për këtë janë dakord të gjithë dijetarët}. Pastaj frika ekziston nëse i lufton apo i kundërshton, por nëse qëndron mes muslimanëve, i mëson ata, nuk ka arsye për të pasur frikë.

{Mexhmual Fetaua, vëllimi 27, fq. 452-454}


Pyetja 29: Nëqoftëse arrijnë të kenë pushtet dhe sundim çfarë bëjnë, si sillen?

Përgjigje: Nëse rafidat arrijnë të kenë pushtet dhe sundim nuk duan t'ia dijnë për asgjë. Për të ilustruar këtë shiko se çfarë bënë në kohën e sulltanit Hadabenda; Përhapën aq sherr të madh, saqë po të vazhdonte dhe të forcohej, do kishin shkatërruar dhe zhdukur të gjitha dispozitat e Islamit. Ata duan ta shuajnë dritën e Allahut me gojët e tyre, ndërsa Allahu nuk do tjetër veçse ta plotësojë dritën e Tij, megjithëse kafirat e urrejnë këtë gjë. {Minhaxhu Suneh, vëllimi 6, fq. 375}




Pyetja 30: Rafidat në transmetimet e tyre kanë gënjeshtra të shumta, a mund të na e sqaroni pak?

Përgjigje: Ata transmetojnë historira, tregime dhe fjalë, e nëse ua kërkon atyre zinxhirin e transmetimit nuk do gjesh asnjë të besueshëm. Ata mjaftohen ta ketë dëgjuar dikush nga kushdo qoftë ose që ka lexuar në një libër të panjohur ose më e keqja, personat që ata përmendin janë të njohur si gënjeshtarë dhe shpifësa. Ata po transmetuan diçka e cila nuk gjendet tek dijetarët e sunetit, patjetër do e transmetojnë nga një i huaj, i panjohur ose gënjeshtar. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 27, fq. 455}


Pyetja 31: çfarë besimi kanë rafidat në lidhje me muslimanët, si i konsiderojnë ata?

Përgjigje: Besimi dhe konsiderata e tyre është se: Ebu Bekri, Umeri, Uthmani, pjesëmarrësit e Bedrit, pjesëmarrësit e besëlidhjes Riduan, shumica e muhaxhirëve, ensarëve dhe ata që i pasuan me të mirë, imamët muslimanë, dijetarët e katër medhhebeve së bashku me ulematë e tjerë, adhuruesit e devotshëm, sundimtarët e muslimanëve, ushtarët e tyre, muslimanët në përgjithësi apo në veçanti {tek e tek}, të gjithë këta që i përmendim janë kafira që kanë dezertuar {sipas rafidijve} dhe kufri i tyre është më i madh se kufri i çifutëve dhe krishterëve, sepse ata janë dezertorë {murteda} dhe dezertori është më i keq se ai i cili është kafir që në origjinë. Prandaj, duke i nisur nga kjo, rafidat i japin përparësi frankëve dhe tatarëve më shumë se besimtarëve dhe pasuesve të Kuranit. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 28, fq. 400}


Pyetja 32: A mund ta sqaroni pak më shumë?

Përgjigje: Rafidat i bëjnë kafira Ebu Bekrin, Umerin, Uthmanin, shumicën e muhaxhirëve, ensarëve dhe ata që i pasuan me të mirë, ndaj të cilëve Allahu i Lartësuar është i kënaqur dhe ata janë të kënaqur me Të. Rafidat i bëjnë kafira shumicën e umetit, prej të parëve qofshin apo prej të mbramëve, si dhe bëjnë kafir çdo person i cili beson se Ebu Bekri, Umeri, muhaxhirët dhe ensarët janë të drejtë dhe të ndershëm ose thotë për ta radijallahu anhum {Allahu qoftë i kënaqur me ta, ashtu siç është në të vërtetë} ose bën istigfar për ta {që në të vërtetë, Allahu na ka urdhëruar të lutemi për ta me istigfar}. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 28, fq. 477}


Pyetja 33: çfarë mendimi kanë rafidat për gratë e Profetit, salallahu alejhi ue selem?

Përgjigje: Shumica e dijetarëve të tyre thonë se Ebu Bekri, Umeri, shumica e muhaxhirëve dhe ensarëve, gratë e Profetit, salallahu alejhi ue selem, si psh: Aishja, Hafsa, si dhe dijetarët e muslimanëve së bashku me muslimanët në përgjithësi janë kafira që nuk i kanë besuar Allahut kurrë. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 28, fq. 451}


Pyetja 34: çfarë mendimi kanë disa prej rafidijve në lidhje me Profetin, salallahu alejhi ue selem?

Përgjigje: Ka prej rafidijve që thonë se organi me të cilin Profeti, salallahu alejhi ue selem, ka bërë marrëdhënie me Aishen dhe Hafsën duhet të digjet patjetër që të pastrohet, sepse ka bërë marrëdhënie me pabesimtare {sipas pretendimit të tyre} dhe është e ndaluar të bësh marrëdhënie me pabesimtaret. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 28, fq. 481}


Pyetja 35: ç'mund të na thoni për gënjeshtrat e e rafidijve në lidhje brezat më të mirë?

Përgjigje: Ajo që kemi parë në librat e tyre është shpifja dhe gënjeshtra në lidhje me Profetin, salallahu alejhi ue selem, me shokët e tij, me të afërmit e tij. Gënjeshtrat e tyre janë më të shumta se gënjeshtrat që kemi parë tek librat e Ehli Kitabit. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 28, fq. 482}

Pyetja 36: Thotë dikush i cili ka marrë përgjigje prej jush se rafidat besojnë në çdo gjë me të cilën ka ardhur Profeti, salallahu alejhi ue selem,...cili është mendimi juaj?



Përgjigje: Përsa i përket asaj që ka përmendur ai person se: shiat {rafidat} besojnë në çdo gjë me të cilën është dërguar Profeti, salallahu alejhi ue selem, kjo është gënjeshtër, biles përkundrazi ata kanë mohuar aq shumë gjëra me të cilat ka ardhur Profeti, salallahu alejhi ue selem, sa që vetëm Allahu i di dhe i ka numëruar. Nganjëherë ata përgënjeshtrojnë tekstet e sakta të transmetuara nga Profeti, salallahu alejhi ue selem, nganjëherë përgënjeshtrojnë kuptimet e ajeteve Kuranore. Këto gjëra dhe të tjera që nuk i përmendëm janë prej turpeve dhe poshtërsirave të cilat shihen qartë nga çdokush se janë në kundërshtim me atë që erdhi Profeti, salallahu alejhi ue selem. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 28, fq. 484}


Pyetja 37: çfarë qëndrimi mbajnë rafidat në lidhje me udhëheqësit {prijësat} muslimanë?

Përgjigje: Rafidat e konsiderojnë se nuk duhet t'i binden asnjë lloj udhëheqësi {prijësi} musliman, përveç atij që nuk ekziston {imami i tyre i "pagabueshem"}. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 28, fq. 487-488}


Pyetja 38: A ka në zemrat e rafidijve dashuri për muslimanët?

Përgjigje: Rafidat kanë në zemrat e tyre inat dhe vrazhdësi për të mëdhenjtë e muslimanëve dhe për të vegjëlit e tyre, për muslimanët e mirë dhe për të këqinjtë e tyre, gjë e cila nuk gjendet në zemrën e askujt tjetër siç gjendet tek ata. {Mexhmual fetaua, vëllimi 28, fq. 488}


Pyetja 39: Cili është adhurimi më i madh sipas besimit të rafidijve?

Përgjigje: Adhurimi më i madh tek ta është: mallkimi i muslimanëve dhe i të dashurve të Allahut, qofshin këta prej të parëve apo prej të mbramëve.


{Mexhmual Fetaua, vëllimi 28, fq. 488}


Pyetja 40: Cila është baza më e madhe dhe më kryesore mbi të cilën ata ndërtojnë fenë e tyre?

Përgjigje: Baza më e madhe tek ata është: t'i bëjnë kafira muslimanët, mallkimi dhe sharja e tyre, duke filluar që nga prijësat {udhëheqësit} më të mirë, të cilët janë halifet e drejtë, pas tyre dijetarët e muslimanëve. Rafidat e bëjnë këtë sepse, sipas tyre, kush nuk i beson imamit te tyre të "pagabueshëm" nuk i ka besuar Allahut dhe as Profetit, salallahu alejhi ue selem. Në të vërtetë, ky imam i "pagabueshëm" nuk ekziston. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 28, fq. 488}




Pyetja 41: çfarë mund tu thoni muslimanëve në lidhje me rafidat?

Përgjigje: Këto grupe janë kundërshtarë dhe luftues të Islamit, si psh rafidat dhe të tjerë si puna e tyre. Rafidat janë më të këqinj se havarixhët, për të cilët ka thënë Profeti, salallahualejhi ue selem, që të vriten dhe ka nxitur për këtë. Kjo është diçka për të cilën kanë rënë dakord dijetarët e Islamit, të cilët e kanë kuptuar realitetin e kësaj çështjeje. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 28, fq. 494}


Pyetja 42: A konsiderohen rafidat prej havarixhëve?

Përgjigje: Është transmetuar në dy Sahihet {Buhari, Muslim} nga Ebu Seid radijallahu anhu se Profeti, salallahu alejhi ue selem, ka thëne: "Ata i vrasin muslimanët dhe i lënë idhujtarët, nëse i arrij ata do i luftoj {do i vras} ashtu siç u vranë populli Ad". Kjo cilësi i takon të gjithë havarixhëve si psh rafidat e të tjerë si puna e tyre. Ata e bëjnë të lejuar gjakun e muslimanëve sepse i konsiderojnë dezertorë {murteda}, e bëjnë të lejuar gjakun e tyre më shumë sesa gjakun e kafirave të cilët nuk janë dezertorë, sepse dezertori është më i keq se të tjerët. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 28, fq 497}


Pyetja 43: Cilat janë llojet e rafidijve?

Përgjigje: Tek rafidat janë futur zindikat, ateistat, ku prej tyre përmendim Nusejrijet, Ismailijet, Keramijet, e të tjerë të ngjashëm si këta. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 28, fq. 528}


Pyetja 44: çfarë mund të na thoni për gënjeshtrat e rafidijve?

Përgjigje: Ata kanë gënjeshtra, bidate dhe shpifje ndaj Allahut dhe Profetit, salallahu alejhi ue selem, më shumë sesa kanë havarixhët e dalur nga feja, të cilët i luftoi emiri i besimtarëve Aliu radijallahu anhu së bashku me sahabët duke zbatuar kështu urdhërin e Profetit, salallahu alejhi ue selem.


{Mexhmual Fetaua, vëllimi 28, fq. 528}


Pyetja 45: çfarë meriton një person i cili mallkon ndonjë prej sahabëve?

Përgjigje: Kush mallkon një prej shokëve të Profetit, salallahu alejhi ue selem, si psh Muauijen, Amru bin As apo ndonjë që është më i mirë se ata si psh: Ebu Musa el Esharij, Ebu Hurejra, apo ndonjë që është më i mirë se ata si psh: Talha, Zubejri, Uthmani, Aliu, Ebu Bekri, Umeri, Aishja, e të tjerë si ata prej shokëve të Profetit, salallahu alejhi ue selem, {pra ai që i mallkon ata} meriton dënim të madh siç kanë rënë dakord për këtë të gjithë muslimanët. Kanë rënë në ihtilaf {kundërshtim}: A duhet të dënohet me vdekje apo më pak se vdekja? {Muhtesar Fetaua Ibn Tejmijeh, fq. 478-479}


Pyetja 46: çfarë mund të na thoni për gënjeshtrat të cilat ia ngjeshin Aliut radijallahu anhu?

Përgjigje: Kanë gënjyer për Ali ibn Ebi Talib nga të gjitha llojet e gënjeshtrave të cilat nuk lejohen t'i ngjeshen muslimanit më të dobët {e lere më emirit të besimtarëve Aliut radijallahu anhu}. Ka shkuar puna deri aty saqë ia kanë ngjeshur origjinën e disa sekteve si psh: Keramijet, Batinijet, Heramijet, Mezdekijet, Ismailijet, Nusejrijet, sektet më të prishura që ekzistojnë në botë. {Mexhmual Fetaua, vëllimi 35, fq. 186}


Si përfundim kjo ishte ajo që na e lehtësoi Allahu ta bënim. E lusim Atë që të jetë e dobishme për njohjen e të vërtetës dhe ndjekjen e saj. Allahu e shpërbleft atë i cili jep mundin e tij në përhapjen e kësaj broshure me botim, fotokopjim apo qoftë edhe duke ia dhënë dikujt që ta lexojë.

Historia e Shi'ajve

Feja e Shi'ajve qe themeluar nga një çifut prej Jemenit i quajtur Abdullah ibn Sebe. Kjo fe ka filluar me vrasjen e Halifes së drejtë Uthman (radiallahu anhu) dhe u degëzua në shumë pjesë.

Halifja Uthman (radiallahu anhu) sundoi dymbëdhjetë vite. Gjashtë vitet e para kaluan në shenjë të paqes dhe rehatisë së mbrendshme, por, gjatë gjysmës së dytë të Hilafetit ndodhi kryengritja. çifutët dhe Mexhusët (Persianët), duke shfrytëzuar pakënaqësinë e njerëzve, filluan të komplotojnë kundër Halifes Uthman (radiallahu anhu), dhe duke i publikuar ankesat dhe ofendimet e tyre fituan aq shumë simpati sa që ishte shumë vështirë që të dallohej miku prej armikut.



Mund të duket befasi ajo se një sundues i territoreve aq të mëdha, ushtritë e të cilit ishin të pakrahasueshme, qe i paaftë që të përballet me këta kryengritës. Sikur të dëshironte Halifja Uthman, kryengritja do të mund të shuhej mu në çastin kur ajo filloi. Por, ai ngurronte që të jetë i pari i cili do të derdhte gjakun e Muslimanëve (posaçërisht sahabëve), sado që ata të jenë të pabindur. Askush s'do të priste atë që ndodhi më vonë. Ai preferonte që të sillet arsyeshëm me ta, t'i bindë ata me butësi dhe bujari. Atij shumë mirë i kujtohej thënia e Pejgamberit (sallallahu alejhi ue selam) , "Njëherë kur shpata të heqet nga këllëfi në mesin e pasuesve të mi, ajo s'do kthehet në këllëf deri në Ditën e Fundit."



Kryengritësit kërkonin që ai të abdikojë (të heq dorë nga pushteti), dhe po ashtu disa nga Sahabët e këshilluan atë që të veprojë kësisoji. Ai me qejf do ta pranonte këtë veprim, por prapë ai ishte i lidhur ndaj zotimit solemn që i kishte pas dhënë Pejgamberit. "Ndoshta Zoti do të vesh ty me një këmishë, Uthman" i kishte pas thënë njëherë Pejgamberi atij, "dhe nëse njerëzit dojnë që ti ta heqësh atë, ti mos e heq atë për ta." Halifja Uthman i kishte thënë një dashamiri një ditë kur shtëpia e tij qe rrethuar nga kryengritësit, "I Dërguari i Zotit bëri një marrëveshje me mua dhe unë do të jem këmbëngulës në zbatimin e saj."



Pas një rrethimi të gjatë, kryengritësit hynë në shtëpinë e Halifes Uthman dhe e mbytën atë. Kur shpata e vrasësit të parë e goditi Halifen Uthman (radiallahu anhu), ai ishte duke lexuar vargun: "Vërtet, Zoti të mjafton ty; Ai është Dëgjuesi, i Gjithëdijshmi" (2:137)



Aliu e pranoi Kalifatin me shumë ngurrim. Vrasja e Uthmanit dhe ngjarjet të cilat e rrethonin këtë qenë një simptom, dhe po ashtu një shkak i një konflikti civil në një shkallë të madhe. Të gjithë udhëheqësit i bënë zotimin Aliut përveç Muauijes (radiallahu anhu), udhëheqësit të Shamit (Siria e madhe). Muauije refuzoi që të bindet derisa të bëhej hakmarrja për gjakun e Uthmanit. Vendimi i tij qe bazuar në faktin se ai nuk ka nevojë që t'i bindet Halifes derisa Aliu (radiallahu anhu) të jetë në gjendje që ta zbatojë rregulloren e Allahut. Muauije ishte kusheriri i Uthmanit (radiallahu anhu), ashtu që ai ishte përgjegjës që të kërkojë prej Aliut që t'i nxjerrë vrasësit në gjyq. E veja e Pejgamberit (sallallahu alejhi ue selam) A'isha (radiallahu anha) po ashtu mori qëndrimin se Aliu së pari duhet t'i gjykojë vrasësit. Për shkak të këtyre kushteve kaotike gjatë ditëve të fundit të Uthmanit (radiallahu anhu) ishte shumë vështitrë që të vendosej identiteti i vrasësve, ndërsa Aliu (radiallahu anhu) refuzonte që ta dënojë ndonjë, fajësia e të cilit s'ishte dëshmuar legalisht. Preteksti për takimin e ushtrive në ditën e Deves dhe ditën e Sifinit ishte kërkesa për vrasësit e Uthmanit nga ana e A'ishes (radiallahu anha) dhe Muauijes (radiallahu anhu), por erërat e luftës qenë nxitur nga ithtarët e Abdullah ibn Sebes çifutit, përbrenda tri kampeve derisa ngjarjet dolën nga kontrolli i Sahabëve. Është transmetuar se Aliu, A'isha, dhe Muauije shpesh shprehnin habinë në përçarjen dhe kundërshtimin që i rethonte ata.



Pas kësaj disa Shi'a e shpallën Aliun Zot. Ai pastaj i dogji ata të gjallë me zjarr. Pas vrasjes së Abdullah ibn Sebes, Shi'ajt qenë ndarë në shumë sekte të reja ku secila prej tyre e kishte imamin e vet.



Shtatëshat apo Ismailitët, sikurse Shi'ajt, besojnë se pasardhësit e Muhamedit (salallahu alejhi ue selam), përmes të bijës së tij Fatima (radiallahu anha) dhe bashkëshortit të saj Ali (radiallahu anhu) Halifes së katërt, janë sunduesit e drejtë të botës Muslimane. Kështu, pasardhësit e Aliut konsiderohen të pagabueshëm, dhe me po aq udhëzim të natyrës hyjnore sa edhe vetë Muhamedi (salallahu alejhi ue selam). Ky sekt e derivon emrin e vet nga Isma'ili, biri më i vjetër i Imamit të gjashtë, Xhafer es-Sedik. Më 762 p.e.s. Isma'ili vdes para babait të tij, gjë që rezultoi në një kontest të hidhur të trashëgimisë. Pakica e Shi'ajve konsideronin se vija e vjetër e Imamëve është e shfarosur dhe zgjodhën të birin më të vjetër të Isma'ilit për imam të ri. Kështu ata shpallën ciklin prej shtatë Imamëve, duke qenë Aliu i pari ndërsa Isma'ili i shtati, dhe kështu Imami i shtatë pas vijës së tij të imamëve do të jetë Mehdiu, apo Mesihu, apo i shtati pas tij, etj…



Ismailitët zakonisht kanë qenë të paktë në numër, por të organizuar mirë dhe të disiplinuar. Së shpejti ata u zhvilluan në kult, duke huazuar ide të ndryshme nga misticizmi çifut, filozofia Greke, astrologjia Babilonase, gnosticizmi Krishter, etj….Kur shkencat sekulariste qenë zbatuar në Perandorinë Abaside, Isma'ilitët lulëzuan dhe arritën të rekrutojne një numër të madh ithtarësh të cilët formuan një ushtri guerile të organizuar mirë. Duke i kombinuar shkathtësitë e tyre prej dijetarëve dhe rrjetën nëntokësore të jashtëzakonshme të spiunëve, Isma'ilitët gjatë shekullit të 10-të e vendosën anti–Halifen e tyre në Egjipt. Ata e emëruan dinastinë e tyre sipas bijës së Muhamedit (salallahu alejhi ue selam), dhe kështu u paraqit emri Fatimidët. Në realitet, ata janë dinastia e një çifuti të quajtur Abdullah bin Kade, dhe kjo ishte ajo që ata po ashtu qenë quajtur Abidij. Shteti Abidij në Egjipt u zgjërua shpejt dhe pas pak Isma'ilitët kontrollonin Sirinë perëndimore dhe një pjesë të madhe të Afrikës Veriore, duke mbytur me mijëra Muslimanë. Ata po ashtu ndërtuan një kryeqytet të ri, Fustatin, afër Piramidave të lashta, i cili për disa vite u rrit të jetë qyteti më i madh në botën Muslimane, me emrin Kairo.



Kur dinastia Abidij qe shkatërruar nga Abasidët, Isma'ilitët u ndanë në dy nën-sekte: Tejbije dhe Nezirije, të emëruara sipas dy princave Abidij. Sekti i parë së shpejti u transformuar në kult ezoterik, i cili i lëvizte aktivitetet e veta në nëntokë dhe u bë i padukshëm. Sekti Nezirije e transformoi veten në Isma'ilizmin para-Abidin, duke zhvilluar një rrjetë të agjentëve dhe spiunëve në tërë botën Islame. Organizata më e njohur brenda Nezirive me gjasë ishte sekta e Vrasësve që keqpërdornin drogën (Asasinët), të njohur për vrasjet në tërë botën Islame. Sot, sekti Nezirije janë kthyer në pacifista dhe gjithnjë e më shumë duke u bërë Perëndimorë.



Prej bastionit Asasin në Siri, kanë mbijetuar dy nën-sekte heterodokse, Alevitë dhe Druzët. Sekti Alevit janë militantë dhe kombinojnë teoritë radikale nga Shi'ajt Isma'ilitë dhe Ithna. Druzët, në anën tjetër, kanë qenë deri vonë pacifista, duke pritur kthimin e Mehdiut, Halifes psikotik Abidij, el-Hakim, i cili u 'zhduk'kur ai dogji kryeqytetin e tij diku rreth vitit 1000 p.e.s. Në shekullin e 13-të Druzët e mbyllën sektin e tyre, dhe u bënë një fis apo popull i dalluar. Ata sot shërbejnë në ushtrinë Israilite kundër Muslimanëve Palestinezë.



Sekti më i madh brenda Shi'ajve janë Ithnat apo Dymbëdhjetëshat, të cilët pasojnë vijën autentike të Imamëve. Kur Shtatëshat zgjodhën të birin e Isma'ilit për Imam, shumica e Shi'ajve zgjodhën vëllanë më të ri të Isma'ilit, Muza el-Kazim, si Imamin e shtatë. Ithnat e përvetësuan emrin e tyre 'Dymbëdhjetëshat'prej besimit të tyre në Imamin e dymbëdhjetë, Muhamed el-Eskerin, i cili u 'zhduk'një ditë dhe kështu u bë Mehdiu i fshehur, i cili do të kthehet në tokë kah fundi i ditëve. Dymbëdhjetëshat i adhurojnë Imamët e tyre, nganjëherë si inkarnim i Aliut apo Husejnit. Ata e përbëjnë pjesën dërmuese të Shia'jve, duke përfshirë këtu edhe shumicën e Iranianëve dhe gati 50% të popullit Irakian.



Trupi i tretë më i madh në Shi'a janë sekti Zejdij apo Pesëshat, të cilët mbizotërojnë në Jemen dhe në mesin e disa fiseve në Arabinë Saudite. Sekti Zejdij pak a shumë janë hyjnizim i kulturës Arabe të shekullit të 7-të, dhe ky sekt ashpër dënon gjysëm-hyjësinë e Imamëve, në kundërshtim me Dymbëdhjetëshat. Themelues i tyre ishte Imami i pestë, Zejd ibn Abidin, i cili qe racionalist dhe kështu e shpalli si të pavlefshëm hyjësinë e supozuar të tij. Imamët Zejdij më shumë janë sikurse Beduinë sesa autoritete hyjnore, dhe kështu ata refuzuan udhëheqësinë e trashëguar dhe janë të dukshëm vetëm gjatë luftës.



Thuhet se janë më shumë se 70 sekte të vogla Shi'ite në të gjithë botën. Me gjasë, shembulli më i mirë i këtyre është sekti Bahai, i cili është persekutuar dhe përgenjështruar si anti-Islamik, por i cili është duke u rritur shumë shpejt si një fe e ndarë, duke e bazuar doktrinën e vet në 'paqe dhe harmoni botërore'dhe bashkimin e të gjitha feve. Qendra e sektit Bahai është në Israel!!!




 
 
 

Selamualejkum
Nuk e dij nese ka nevoje ti kundervihem cdo fjalie qe shkruan gjithkush kur te don dhe cka te don,por vetem nga hatri i se vertetes,qe te mos mendosh ti dhe ata qe nuk dijne e elexojne,se me te vertete eshte keshtu si thua...

(Allahille fol ti vete me argumenta e jo pralla)
Nese ben te tregosh me cfare perralla po flas une.Une 1000 here thash,se ato qe them ndoshta ti apo dikush prej jush nuk ju takon atyre,por disa nga grupet shiite i kane ato gjera.Dhe ti nese je kunder,mund te thuash se une nuk veproj,e jo se keto qe themi ne i kemi marre nga laviret e rrugaqet.Se deri tash na tregon se duhet 4 deshmitar per ate qe thote se dikush eshte lavir,ose ka bere zina.E pastaj me fajlet tua bie ne kundershtin,dhe thua se sunnite i marrin mendimet nga laviret dhe rrugaqet.Une se paku kesi lloj fjalesh nuk thash...

(Unë ju thash se wahabistat kanë dollar sa të duash edhe urrejtje për sufite ,shiat dhe mezhebet e tjera kanë sa të duash )
Nese kemi dollar,ti ske per cka te jeshe kunder,ndersa nese kemi urrejtje,kemi vetem per ata qe jane larg dinit te Allahut,pa marre parasyshe me cfare emra etiketohen ata.
"O ju që besuat, mos u ofroni miqësi (dashuri) prindërve tuaj, as vëllezërve tuaj, nëse ata vlerësojnë mosbesim kundër besimit. E kush prej jush miqësohet me ta, ata janë mizor. "
"O ju që besuat! Mos i merrni për miq ata të cilëve u është dhënë libri para jush edhe as jobesimtarët që me fenë tuaj tallen dhe luajnë. Kinie dro All-llahun po qe se jeni besimtarë. "
E normal qe ne i urrejme ata qe hyjne ne kete ajet,qofte ata te thirren sufi,e te pretendojne se perveq Allahut e din te ardhmen edhe dikush tjeter,qofte duke menduar se evlijate e dijne te fshehten qofte....
apo qofte te thirren shia,e te besojne ne Aliun sikur Zot,apo i Derguar i fundit,apo qe Xhibrili ka gabuar me shpalljen,apo sa sahabet jane kafira,perveq nje pakice te tyre,apo....

(Hej kujdes kush është ky abdullah bin sebe .
Ju a jeni aç te verber qe te besoni gjithçka çfare ka shkruar ibni tejmija .Ibni tejmija i ka shkruar dy rreshta për një personazh qe nuk është me i vërtetë se disa personazhe nga filmat vizatimor ,dhe ju menjehere ju besoni ktyre rrenave .
Po ju pyes se çka dini ju me shumë se perpos këtyre dy rreshtave qe i ka bërë ibni tejmija .A mendoni se është fakt kjo a çka .)

Abdullah ibn Sebe' e njohin mire te gjithe muslimanet perveq shijave,se per kete ska shkruar vetem Ibn Tejmijje r.a.,por e gjithe historia islame flet se cka beri ai kunder muslimaneve dhe se si i shpartalloi dhe i dobesoi ata mes veti,duke pretenduar se ne e dojme Aliun me shume se te tjeret,e se atij i eshte bere padrejtesi,e ky me ushtrine e tij munafika,do te mbroje Aliun,Hasanin e Husejnin r.a.,deri kur u pa ne fund se sa e ndihmuan munafikat Aliun,apo Hasanin r.a.

(Besimtaret e Allahut nuk janë te hendikepuar (sakata) ata kur të akuzojnë dikend e bëjnë me prova me fakte jo me fjale laviresh dhe rrugaqesh )
No coment...

(Kurse për wehabistat ka me mijëra dokumenta qe kanë qenë te ndihmuar dhe te inspiruar nga agjentet britanik ,disa prej këtyre agjentve kanë qenë bile edhe homo .)
Per wehabistat e dijme qe ka mijera dokumente,nese ka mundesi nje te na e sjellesh nga ata mijera qe ekzistojne,e te shohim se nga kush kane qene te ndihmuar,por mos na fol per kryetaret e shteteve,apo per mbreterit dhe sherbetoret e tyre,por per wehabistat e vertete,ashtu siq i quani wehabista,edhepse ne nuk jemi wehabista.E nese disa nga agjentet britanik kane qene homo,kush e thote kete,apo mos don te thuash edhe dic me shume me kete?!Fytyren qe e keni ju,edhe me shume thoni,por nuk dua te hyje andej,e te sjell fotot e shiave,mashkull me mashkull...

(Ju wehabistat nuk i lejoni gratë e juaja te flasin as edeh me vellezerit e juaj dorë për dorë as me axhallaret as me familjen e ngushtë  .
Kso gjërash me bëjnë mua te di se sa besim keni ju me te vërtetë .Kur ju i frigoheni vllait apo axhes apo njerzve te tjerë te familjes ,kjo tregon se çfare besimi ju keni dhe kend e adhuroni ju me shumë .

Eshte e vertete qe ne nuk i lejojme grate tona te flasin me vellezerit tane dore per dore,ngase kunati per ate grua nuk eshte asgje,e Muhammedi s.a.v.s. kur eshte pyetur per kunatin(qe ti flet gruaja apo jo),eshte pergjigjur se mu ai eshte vdekje.Andaj ne jo qe skemi besim ne vellezerit tane apo axhallaret,por ne nenshtrohemi fjales se Allahut dhe te Pejgamberit,e pranoi logjika jone apo jo,ngase feja eshte mbi logjiken dhe mbi tradiat e shqiptareve...
E e dijme se ju u besoni te gjitheve,dhe nuk e ndalni gruan qe ti flet dikujt per dore,pasiqe jane njerez me besim te ju,e sidomos shehu i cili eshte me i madhi i juaj,te cilit duhet ti dale gruaja e huaj ti sherbeje dhe....qe te kalon jete te mbare....ne kete nuk mund ta durojme dot.

Slamualejkum

Selamualejkum

Debati qe behet ne keto faqet e fundit te kesaj teme,mesa shoh nuk ka te beje asgje me temen,por normal qe shiat mundohen te hyjne gjithkund,dhe sikur te mundnin te hapnin muhabetin e tyre edhe ne ato temat e barkafes,edhe atje do te tollovitnin gje.Ketu eshte tema e qarte,dhe kjo teme slidhet askund me shiat,e ka tema tjera ne te cilat eshte fole mjaft per ju,dhe eshte e vertete qe ju jeni mu ashtu si mendoj,dhe ashtu si kam pare te veproni.
Ky vellau qe eshte kunder fshierjes se postimeve te tij,e pse nuk fshihen shume postime qe ne baze te tij jane genjeshtra,ndersa ne baze te realitetit shiit,deshmojne ata vet ne ate qe besojne.Me kane raste te degjoj disa here debate mes shiave dhe sunive,dhe eshte e vertete se ata kur jane ne tv a radio,apo ne vende publike,nuk shfaqin realitetin e tyre te brendshem,dhe thone se ne besojme ne Kur'anin komplet,ne te cilin nuk ka shtese as mangesi,e pastaj mund te shohesh te njejtin person,qe ne xhami u spojegon xhematit te vet se kaptina el-vilajeh,eshte hjeke nga Kur'ani.Te njejten e degjon duke lavderuar sahabet,si Ebu bekrin e Omerin r.a.,e pastaj......, e nese ky vellau nuk eshte nga grupi i ketyre,mos te thote se keto gjera nuk jane te verteta,mund te thuash qe une nuk e kam kete bindje,por mos thuaj se gjithe shiat besojne si ti.Dhe pasiqe nuk kam mundesi te sjelle ketu disa clipe e te shohesh adhurimet e tyre,qe njeriu normal nuk i ben,ti shohesh burrat duke u zhagite rrugeve,duke bertite ja hasan,ja husejn,e te shohesh sa njerez vajtojne prane varrit te Husejnit r.a. duke kerkuar nga ai qe tua fale mekatit,e duke puthur neper varrin e tij,e pastaj ti na thuaj se nuk eshte e vertete qe disa grupe shiite,e konsiderojne Aliun Zot.Vallahi keto jane gjera te verteta te cilat nuk i flas nga hamendja,dhe gjitha librat qe i kam,apo gjitha cd qe i kam me budallalliket e shiave,nuk mund ti sjell ketu e ti shihni te gjithe.E mund te jete e vertete qe ti mos jeshe nga asnjeri grup prej ketyre,por keto qe them....nuk mund te fshihen,me thuaj qe nuk eshte e vertete se ne gjakove mblidhen shiat ne nje nate te caktuar te tyre,dhe pas disa adhurimeve te tyre,e shuajne driten,dhe fillojne kush me kend te mundet,derisa kam degjuar se nje njeri pasi ka bere prostitucion me njeren nga ato grate,dhe ia ka ckyer kemishen,qe pasi kur te dhezet drita,te shoh kush ka qene ajo vazje,e pastaj kupton se ka bere zina me nenen e vet.Mund ti kundershtosh gjitha keto?E dij qe mundesh,por mos harro,se nese ne nuk flasim,e verteta flet vet...
Kurre Allahu nuk mund te jete i kenaqur me dikend qe e vjedh hilafetin dhe e merr me pa te drejte,dhe kurre smund te garantoje Pejgamberi s.a.v.s. dikend me xhennet,e pas vdekjes se tij,ai ta tradhetoje,duke qene mekatare i madh,dhe ata qe thone qe thone se Ebu Bekri dhe Omeri kane qene mekataret m,e te medhenj jane grupet qe flasin me bute ne kete ceshtje,ne krahasim me ata te cilet i bejne kafira,ata te cilet do te hyjne te parety ne xhennet,pas Pejgamberit s.a.v.s.
All-llahu është i kënaqur me të hershmit e parë prej muhaxhirëve (migruesve) dhe prej ensarëve (vendasve-ndihmëtarë) dhe prej atyre që i pasuan ata me punë të mira, e edhe ata janë të kënaqur ndaj Tij. Atyre u ka përgatitur xhennete, në të cilët rrjedhin lumenj, ku do të jenë përjetë të pasosur. E ky është fitim i madh. Selamualejkum