Bashkimi i trojeve shqiptare, proces i pashmangshëm! - Bashkimi Kombëtar

Kemi mbaruar të tërë, po qe se secili mendon për vete dhe jo për kombin, thoshte Marin Barleti.


Mendjendriturit tanë të Rinindjes Kombëtare, Sami Frashëri dhe Ismail Qemali, ëndërronin një Shqipëri me gjithë trojet e bashkuara, siç duhet të jetë në të vërtetë, me mbi 60 mijë km katrore dhe më një popullsi mbi 7 milion banorë.
Kjo hapësirë e trojeve etnike shqiptare, llogaritet brenda pesëkëndëshit Ulqin, Kosovë Veriore, Pershevë, Strugë, Pervezë.

Sipas tyre, kështu Shqipëria do të kishte kushte të mjaftueshme për begati ekonomike, përparim shoqëror e qëndrushmëri politike, brenda vetes së vet, por edhe do të jetë një vend, që sigurisht do rrezatojë stabilitet në Ballkan.
Poeti ynë i madh, Lasgush Poradeci, pat thënë "Do të vijë një ditë, kur do të vemi në dasëm e do të urojmë: Mos e pivshim këtë gotë, po të mos bashkohemi me Kosovën".

Ndërsa, Padër Anton Arapi, thoshte "Bashkimin e shqiptarëve ta bajmë monument kombëtar".

Për disa politikanë dhe politika shqiptare, sot, të flasë dikush kështu, ose është çmenduri, ose radikalizëm. Dhe si të tillë, ata që mendojnë për bashkim të trojeve shqiptare, janë radikalë, spiunë serbë, antikombëtarë, përçarës të çështjes kombëtare, etj, etj.

Kështu thuhet. Edhe pse ka plot mjete dhe instrumente juridiko-diplomatike, që përcaktojnë të drejtën e kombeve për vetëvendosje, siç janë Karta e Kombeve të Bashkuara e vitit 1945, Rezoluta 1514 e Asamblesë së Përgjithëshme të OKB e vitit 1960, Konventa Ndërkombëtare për të Drejtat Civile dhe Politike e vitit 1966, Rezoluta e OKB-së nr. 2625 e vitit 1970, e njohur si Deklarata e Marrëdhënieve Miqësore, Akti final i Helsinkit i vitit 1975, karta e Parisit e vititi 1990, etj. Në shumicën e këtyre dokumenteve theksohet dhe përcaktohet qartë e drejta e vetëvendosjes së kombeve, por edhe njohja e ndryshimit të kufinjëve.

Akti final i Helsinkit, është instrumenti themelor në Kuadrin e Organizatës për Sigurimin dhe Bashkëpunimin Evropian (OSBE). Parimi VIII i këtij akti thotë: "të gjithë popujt, gjithmonë kanë të drejtën që në liri të plotë dhe në kohën e në mënyrën që ata dëshirojnë, të përcaktojnë statusin e tyre politik të brendshëm dhe të jashtëm". Kjo dispozitë e këtij dokumenti tregon se parashikohet një shkallë e lartë e së drejtës së vetëvendosjes.

Po kështu edhe Karta e Parisit për një Evropë të Re e vitit 1990, përcakton dhe madje e avancon edhe më tej këtë të drejtë të popujve.

Është imperativ i kohës sot, të njihen mirë këto dokumente të rëndësishëm dhe tjerë që nuk i përmendëm, sepse do të gjejmë argumente të fuqishëm në të mirën e çështjes tonë madhore të përcaktuar nga vetë ata që aktualisht, ne shqiptarëve na rekomandojnë të bëjmë jetën tonë copa copa, kështi siç jemi, të ndarë në pesë shtete.

Edhe pse disa ambasadorë e coptuan në Londër në fillimin e shekullit, elita shqiptare nuk e përfilli këtë ndarje, por vazhdoi logjikën e bashkimit. Hasan Prishtina u bë kryeministër më shumë se dhjetë vjet pas këtij coptimi. Bajram Curri qe antar i qeverisë së Nolit. Po sot? As që mund të mendohet nga një pjesë e politikës tonë.

Përse pra, na qenka mace e zezë kërkesa për bashkim kombëtar? Pse pikërisht ndodh kështu, kur ne kemi gjithë premisat optimale për të kërkuar një gjë të tillë?

Dikush thotë, se nuk janë pjekur kushtet e ndërkombëtarëve. Së pari nuk e kuptoj cilët janë kushtet e tyre! ç'lidhje kanë ato me ne, me problemet e zhvillimet tona të brendëshme? Jam i bindur se kushtet e tyre nuk përmbushen asnjëherë. Ata nuk do të jenë asnjëherë dhe në asnjë rrethanë në favorin tonë. Historia shqiptare ka dëshmuar qartë qëllimet e synimet e tyre.

Mbetet respektimi i mendimit tonë kombëtar, respektimi i elitës shqiptare. Mbetet ndërtimi i platformës tonë nga akademikët. Por edhe kërkohet respekt e ndërgjegje patriotike nga të gjithë shqiptarët kudo që janë.

Ne mbështetemi në energjitë tona, por edhe në dokumentet e sotme ndërkombëtare, se jemi pjesë e kesaj Evrope. Gjermania nuk qe radikale kur kërkoi dhe e bëri bashkimin e vet. As ne nuk jemi kurrë të tillë, pse kërkojmë bashkimin e trojeve tona.

Ne shqiptarët, kemi një përçmim konstant ndaj njëri tjetrit e reflektuar kjo së pari nga sovranitetet e huaja që kanë administruar këtë vend shekujt që ikën.

Sipas Prof.Aleks Luarasit "shqiptarët, duke jetuar në shekuj nën pushtimet e huaja, e kanë parë vazhdimisht shtetin dhe institucionet e tij me një sy armiqësor".

Kjo do të thotë që vetë komuniteti shqiptar nuk duhet të mos dojë, respektojë e simpatizojë shkencëtarët, politikanët dhe idetë që pjell vetë. Ne shqiptarët, duhet të respektojmë vlerat dhe qëllimet e veta madhore, siç është problemi i madh i bashkimit të të gjithë shqiptarëve në njësi të vetme.
A e kanë patur ndonjëherë në dorë shqiptarët problemin e bashkimit? Asnjëherë dhe në asnjë rast! Me gjithë përpjekjet titanike, as në Rilindjen tonë, kur vetëdija kombëtare ishte në shkallën më të lartë.
Sot në fakt është situatë tjetër. Por edhe kjo situatë, varet se si menaxhohet nga klasa jonë intelektuale dhe politike.
Sipas studiuesit arbëresh Fortino Italo Costante "sot, më shumë se kurrë, Shqipëria po shkon në kërkim të identitetit të saj. Ajo ka nevojë të marrë në dorë fatin e saj, që në të kaluarën u qe lënë të tjerëve". Ashtu ka qenë plotësisht.
Por ashtu më duket se është edhe tani. Nuk kemi një platformë tonën ende. Politika servile shqiptare në përgjithësi, heziton të formulojë para botës brengën më të madhe të shqiptarëve.
Duhet të hartohet një program strategjik, afatgjatë nga institucionet tona më të larta shkencore,- shprehet prof.dr.Agim Vinca,- ku do të parashikohen rrugët dhe mundësitë e bashkimit të shqiptarëve në një shtet, si e vetmja zgjidhje e drejtë e çështjes shqiptare. Rolin kryesor në këtë plan duhet ta luaj shtetië këtë plan duhet ta luaj shtetiht kundër rrjedhës, individë të veçantë, por edhe një pjesë e politikës të sotme në Tiranë e Prishtinë, të etiketon dhe të shikon vëngër nëse dikush flet për shqiptarë të bashkuar, për troje të bashkuara, për një unifikim natyror të shqiptarëve.

Ismail Kadare shprehet se "asnjë doktrinë, asnjë manipulim apo tregti politike, asnjë trysni shtetesh, lobesh apo organizmash ndërkombëtarë, nuk mund të pengojnë kombin shqiptar të kryejë atë që gjithë kombet e Evropës, plotësisht apo gati plotësisht, e kanë kryer, bashkimin kombëtar të tyre".

Sipas disa politikanëve të sotëm, por edhe të disa gazetave tona gjoja kombëtare, Ismail Kadare është radikal, fundamentalist, nxitës i luftrave, ultranacionalist, që kërkon Shqipërinë e madhe.

Ecim më tej. Më së shumti me trajtimin e problemit të bashkimit kombëtar është marrë akademiku i nderuar Rexhep Qosja. Ai diku në trajtesat e tij për këtë problem madhor shprehet "...bashkimi kombëtar-bashkimi i trojeve, në të cilat shqiptarët janë popullatë e vetme shumicë në shtetin amë me Shqipërinë shtetërore, duhet të jetë synimi historik i popullit të ndarë shqiptar". Më tej vazhdon mendimin e tij profesori Qose "Historia nuk pushtohet me njerëz të ndarë dhe pa sakrifica. Historia ndryshon dhe pushtohet me njerëz të bashkuar dhe me sakrifica. E bashkimi nuk bën vetëm fuqinë siç është thënë shpesh, por bashkimi bën edhe mençurinë". Edhe profesor Qosja sipas një pjese të politikës së sotme servile është i anatemuar, i papërfillur, i parespektuar. Madje i kanë ndrushuar edhe mbiemrin. Edhe kjo mendje e ndritur, ashtu si edhe Kadare duhet të jetë radikal sipas konceptit të sotëm të një pjese të politikës shqiptare, se kërkon bashkimin, kërkon njësimin e trojeve shqiptare.

Vazhdojmë me mendimin e Ukshin Hotit, një nga figurat më të shquara në fushën e filozofisë dhe politologjisë tonë të re. "çdo analizë, thotë ai, në çfarëdo aspekti, në instancë të fundit, nuk mund të mos reduktojë çështjen shqiptare në nevojën e bashkimit të trojeve shqiptare në një shtet të vetëm shqiptar". Edhe intelektuali ynë martir duhet të jetë radikal, se kërkon bashkimin, kërkon një shtet të vetëm shqiptar.

Për një pjesë të politikës së sotme, nuk ka rëndësi logjika e zhvillimeve shqiptare, nuk kanë rëndësi përpjekjet e akademikëve dhe idealistëve shqiptarë, me rëndësi është që të respektohen ato rekomandime që jep bota. Ajo nuk e do bashkimin. Ok. Edhe ne nuk e duam, thotë njëzëri politika e sotme.
Të gjitha këto tregojnë, se ne nuk e kemi në dorë ende problemin tonë më të madh. Atë ia kemi lënë ndërkombëtarëve, ia kemi lënë një Evrope, institucionet e së cilës vdiqën pas luftës në Irak, por që ende nuk është bërë ceremonia e varrimit.

Per Dhermiun dhe nje burgosje te ngrire  
E Shtune, 30 Korrik 2005
Nga Baton HAXHIU

Shuki, nje gazetar dhe DJ prishtinas i nje radioje lokale me emrin Urban FM, me fliste per Shqiperine etnike (Shqiperia dhe Kosova bashke) me qetesine dhe naivitetin e nje te riu qe nuk njeh sterskemcat e politikes. Nuk eshte as anetar dhe idealist i Levizjes Popullore te Kosoves. Nuk e ka te sforcuar ndjenjen, as te kujtesa per Enverin dhe as per Shqiperine e baballareve tane. Eshte i ri me moshe.

Dje eshte nisur me Radiofurgonin e tij per ne bregdetin shqiptar.

Nje arsye e vetme e kishte bere qe ta shikoje dhe ta doje Shqiperine ndryshe. Kesaj radhe nuk ishte as dashuria per Tiranen dhe ngjyrat e saj. As ndjenja per nje dashuri te madhe femre, sic zakonisht i ndodh ndonje mashkulli kosovar kur fillojne ta duan Shqiperine. Dashuria e tij per Shqiperine etnike e kishte referencen diku tjeter - ne nje vend pushimi, qe per nje kohe shume te shkurter eshte shnderruar ne hit veror. Nje perkushtim bisede te rinjsh, qe asnjehere me pare nuk e kishin degjuar, as si emer.

Rastesia e kishte cuar Shukin ne Dhermi. E pershkruante ate me dashurine e madhe, duke e shnderruar ne argument politik te bashkimit te Kosoves me Shqiperine. Nuk e dini se si eshte Dhermiu, bertiste ne njeren nga kafet e qytetit te Prishtines, duke u munduar te shperndaje emocione gjithandej.

Dhe kjo rastesi e vizites se tij eshte shnderruar ne teme bisede dhe bindje te shume te tjere se kush me pare te niset ne perjetimin e vendit magjik, te pershkruar nga goja e Shukit.

Nje ndjenje e perfolur e tij tek te rinjte e Kosoves ka nisur dhjetera te tjere rruges se Llogarase dhe drejt gjirit te Gjipese, si nje nder perlat shqiptare. Gjashte vjet lirie te Kosoves dhe udhetimeve shqiptare gjithandej, nuk kane bere me shume propagande per bukurite e Shqiperise se sa beri Shuki me qendrimin e rastesishem ne Dhermi. E beri perjetimi i tij i sinqerte pa vegime dhe idealizma bosh. "Nuk ka Kosove pa Shqiperi", fliste ai me bindje prej djaloshi te dashuruar ne Shqiperine reale e jo te idealizuar nga budallenjte.

Kaq bindshem per bregdetin shqiptar nuk kane propaguar as ekspozitat e shumta te organizuara nga Ministria e Turizmit shqiptar dhe as vizitat e politikaneve andej dhe kendej kufirit.

Shukit nuk i beri pershtypje, qe te terhiqej nga udhetimi i tij, edhe pse gazetar me profesion, megjithe perfoljet se policia e UNMIK-ut, sic thuhet, po pergatiste burgosje per kater minsitra shqiptare te Qeverise se Kosoves, te akuzuar per korrupsion dhe vepra te renda penale. Ne kete liste thuhej se ishte perfshire edhe djali i Presidentit te Kosoves, Uke Rugova, se bashku me ministrin e Kultures, Astrit Haracia, ministren e Sherbimeve Publike, Melihate Termkolli, zv/yeministrin Adem Salihaj dhe ministrin e Kultures, Agim Veliu. Natyrisht, kesaj liste nuk i shpetonte as i perfoluri Rame Maraj.

Shuki ishte nisur per ne Dhermi me furgonin e tij, ne oret e hershme te mengjesit, per ta shijuar freskine e rruges. Ishte nisur ne kohen kur disa vende te Grupit te Kontaktit kishin pezulluar dhe ngrire aksionin e arrestimeve per ministrat shqiptare ne Qeverine e Kosoves. Thuhet se kishte nje arsye te vetme: Si te arsyetohet permbushja e standarteve per Kosoven nese burgosen per korrupsion kater ministra dhe djali i Presidentit te Kosoves.

Shuki iku per ta shijuar bukurine e Dhermiut, pa vrare mendjen se se ministrat e shtetit te tij te paformuar do te jene ende ne liri kur ai te kthehet. Kur Shuki te kthehet nga Shqiperia, me gjase ngrirja e aksionit do te shkrihet, kurse gazetaria e tij do te jete raportuese e nje ngjarje te paralajmeruar nga UNMIK-u dhe e ngrire nga vende te Grupit te Kontaktit. Nje pushim kenaqesie, nje vendim per ngrirje dhe nje ankth mbeten pjese e veres ne Kosove.
 
Korrieri.com

Flasim te tere per bashkim por asnje nuk flet per ndryshime te medha ne kulturen e shqiptareve me kosovaret. Si mund te flasesh per bashkim kur ne nuk kemi arritur bashkim kulturor, nuk jemi as ne te njejten pike me faktet historike, ne 80 vjet e fundi kemi edhe nivele ekonomike krejtesishte te ndryshme. Ne tere boten sot eshte problem i madh ndryshimi katastrofik i bindjeve fetare: njerez qe hidhen ne ere(kamikaze), amerikane qe pushtojne sa andej ketej, palestineze israeliane, etj etj, dhe ne nuk jemi larg ketyre gjerave: jemi krejtesisht ne mes. Dy gjera mund te ndodhin me popullin shqiptar ne teresi, si brenda dhe jasht kufijve: 1) o do shfarosemi ose 2) do jemi shembulli i gjithe rruzullit.
E para nuk eshe e pamundur sepse mjafton te flasesh per Kosoven (veri) dhe Epir (Cameria ne jug) ke thene edhe musulmane e ortodokse. Interesat si te njeres fe edhe te tjetres jane te medha: shume jane fanatike musulmane si fanatike filo-greke ortodokse...dhe kush ka mbetur nen Romen. Se cili do te vihet mbi tjetrin, biles donin te benin edhe ndarjen e varrezave ne jug per ata qe ishin musulmane nga ata qe ishin ortodokse. Mendoni ju ne qofte se forca te jashtme (si arabe, turq ose greke etj) do te donin ta benin kete Shqiperi etnike edhe nje front lufte fetare.....kjo do te thote qe shqiptari nuk do shikonte me shqiptari por musulmanin, ortodoksin, katolikun, kuçin dhe maçin. Mendoni çfare levizje paraje behet per te perhapur bindjet fetare: nga sektet ilegale neper xhamira, neper levizje politike (ortodokse) qe nuk marrin asnje frymezim perveç futjes e zotit ne jeten e perditshme....ABSUR DE. Une hidhem ne ere sepse zoti im eshte i vertete dhe tendi jo. Une jam inteligjent sepse jam krishter ti je mbrapa sepse je musulman.....Te tera keto i ben njeriu, sepse zoti aty eshte i vetmi, nje, i verteti, i pafundi (dhe te tera karakteristikat qe mund te kete nje hyjni) dhe ne hame njeri tjetrin...mirepo le ti leme keto gjera midis dy kombeve te ndryshme (edhe pse nuk eshte e drejte) dhe le te shikojme njeri tjetrin ne fytyre: shqiptari kosovar musulman dhe shqiptari krishter: A JEMI NE GJENDJE TA PRANOJME NJERI TJETRIN KESHTU SIC JEMI? Ky per mendimin tim eshte gjeja me e rendesishme qe duhet arritur: te mos mohoet zoti, as feja musulmane apo krishtere i çfaredolloj besimi, mirepo te pranohemi si shqiptare: DHE MOS SHIKONI KISHA E XHAMIRA, FEJA E SHQIPTARIT ESHTE SHQIPTARIA. Kjo thenje eshte tamam per tu thene ne kete periudhe kur eshte ne loje bashkimi i shqiptareve. Popullin yne eshte i vetmi ne forcen dhe bindjen per ekzistence qe kemi pasur: sepse per keshtu flitet per ekzistence, per te mos hikur nga faqet e historise ne heshtje dhe ne erresire....Ajo qe na ka mbajtur gjalle deri me sot nuk eshte krishterimi, islamizmi, as budismi, as taoismi, akoma me shume kur ne kohet e romakeve (qe ishim pagane), keta te fundit vete thoshin: ne qofte se iliret bashkohen brenda 3 diteve i kemi perpara Romes. Bashkimi eshte i mundur, eshte gjeja qe une shpirterisht besoj, sepse kam akoma besim ne shqiptari SHQIPTAR. Ne qofte se ne bashkohemi nga ajo ane (qe perseri po e them) ne kete moment ne bote eshte shume kritike (feja) dhe shikojme gjakun e te pareve qe na therret atehere do te ndodhe pika e 2: do jemi shembulli i botes kur 3 fe tani te pamundura, do te bashke ekzistojne ne nje komb te vetem, ne respektin e njeri tjetrit, sepse ne fund te fundit kjo eshte veçantia jone: respekti per mikun si dhe per armikun.

Ne qofte se ndonjeri nga ju mendon se une jam nacionalist, nuk gabohet. Mirepo nuk hedh poshte asnje te drejte demokratike, absolutisht jo.

Mendjendriturit tanë të Rinindjes Kombëtare, Sami Frashëri dhe Ismail Qemali, ëndërronin një Shqipëri me gjithë trojet e bashkuara, siç duhet të jetë në të vërtetë, me mbi 60 mijë km katrore dhe më një popullsi mbi 7 milion banorë.
Kjo hapësirë e trojeve etnike shqiptare, llogaritet brenda pesëkëndëshit Ulqin, Kosovë Veriore, Pershevë, Strugë, Pervezë.

I gjithë kombi atëherë do të kishte pranuar një gjë të tillë, por ja që diplomacia, forca ushtarake, forca ekonomike e shqiptarëve nuk ishte e tillë që ta detyronte Evropën që ta pranoj Shqipërinë me të gjitha territoret. Bile, para Lidhjes së Prizrenit, diplomatët evropianë as nuk pranonin se ekziston një komb i tillë (pra shqiptar).

Për disa politikanë dhe politika shqiptare, sot, të flasë dikush kështu, ose është çmenduri, ose radikalizëm. Dhe si të tillë, ata që mendojnë për bashkim të trojeve shqiptare, janë radikalë, spiunë serbë, antikombëtarë, përçarës të çështjes kombëtare, etj, etj.

Radikalizmi është politikë e pranuar në Evropë. Ka plotë shtete në të cilat partitë radikale kanë deputetë në parlament. Georg Haider në Austri arriti të fitoj shumicën e votave të popullit për të formuar qeverinë para disa vitesh. Është me rëndësi niveli (shkalla) i radikalizmit të cilin e shprehin ata politikan. Në rrethanat parlamentare shqiptare, sipas "traditës" evropiane, LPK e LKçK mund lirisht të karakterizohen si radikale. Të dyja këto parti predikojnë bashkimin me Shqipërinë dhe unë nuk di t'i ketë apostrofuar ndokush ato, apo ndonjë anëtar të tyre si spiunë serbë, antikombëtarë, përçarës të çështjes kombëtare, etj, etj

Edhe pse ka plot mjete dhe instrumente juridiko-diplomatike, që përcaktojnë të drejtën e kombeve për vetëvendosje

E drejta ndërkombëtare dallon prej të "drejtës së kombeve". Ajo pranon shtetin si komb. Sidomos, kur shteti ngulmon në një njësim të tillë. Pra, duhet kombet të jenë të apostrofuara në preambulë të Kushtetutës së një shteti, për t'u pranuar si komb. Shqiptarët nuk kanë qenë komb në kuadër të Jugosllavisë. Nga pikëpamja juridike, kjo ka kuptim të plotë. Ja një shembull: në regjistrimin e vitit 1981, në Jugosllavi është dhënë mundësia e regjistrimit si Jugosllav. Dhe, përnjëherë është paraqitur një "trung" heterogjen prej mëse 1,5 milion banorë të ish-Jugosllavisë të cilët e kanë ndjerë veten si të tillë. Mirëpo, ata nuk kanë qenë të "apostrofuar" në preambulë të Kushtetutës së 1974. Rrjedhimisht, ndonëse ishin pra si etni e tretë apo e katërt (pas serbëve, kroatëve, shqiptarëve,...) ata nuk u morën parasysh gjatë "ndarjes" së Jugosllavisë mu sikur shqiptarët dhe "kombësitë" e tjera ("kombësi" nocion që ishte krijuar në Jugosllavi pikërisht për të përjashtuar grupet etnike të caktuara nga preambula e Kushtetutës). Pas shkatërrimit të Jugosllavisë, askush më nuk dëgjoi për këta 1,5 milion njerëz – u zhdukën. Në anën tjetër, kombi maqedonas dhe ai bosnjak nuk kanë ekzistuar kurr në historinë e njerëzimit deri në krijimin e Jugosllavisë. Por, ja që të dyja këto kanë qenë të pranuara në Kushtetutë të po këtij shteti dhe rrjedhimisht, u është pranuar e drejta e secesionit. Pra, praktika e së drejtës ndërkombëtare pranon të drejtën e kombit, vetëm atëherë kur kjo nënkupton shtetin (shih baskët në Spanjë apo Irlandezët në Mbretërinë e Bashkuar).

Hasan Prishtina u bë kryeministër më shumë se dhjetë vjet pas këtij coptimi. Bajram Curri qe antar i qeverisë së Nolit. Po sot? As që mund të mendohet nga një pjesë e politikës tonë.

Nexhat Daci është nga Tërnovci i Bujanocit, njësoj sikur edhe pasardhësi i tij në Akademinë e Shkencave dhe të Arteve të Kosovës. Njësoj sikur edhe një pjesë e personelit të tij në Kuvend.

Përse pra, na qenka mace e zezë kërkesa për bashkim kombëtar? Pse pikërisht ndodh kështu, kur ne kemi gjithë premisat optimale për të kërkuar një gjë të tillë?

Përpos dokumenteve ndërkombëtare të cilat i përmend dhe për të cilat fola më lart, cilat janë ato premisa që sipas teje – ekzistojnë?

Dikush thotë, se nuk janë pjekur kushtet e ndërkombëtarëve.

Nuk janë pjekur kushtet e vetë shqiptarëve sepse, ndërkombëtarët gjithnjë vetëm sa kanë pranuar gjendjen e krijuar. Pra, sikur shqiptarët vërtetë të ishin të interesuar të bënin bashkimin, do ta detyronin bashkësinë ndërkombëtare që ta bënin këtë. Mu sikur bën gjermanët.

Ne mbështetemi në energjitë tona,

A janë fjalët e tua më poshtë përgjigje për këtë:

Ne shqiptarët, kemi një përçmim konstant ndaj njëri tjetrit ...
Nuk kemi një platformë tonën ende. Politika servile shqiptare në përgjithësi, heziton të formulojë para botës brengën më të madhe të shqiptarëve....

Pra, kjo energji është e drejtuar kundër këtij qëllim e jo drejt realizimit të tij.

A e kanë patur ndonjëherë në dorë shqiptarët problemin e bashkimit? Asnjëherë dhe në asnjë rast! Me gjithë përpjekjet titanike, as në Rilindjen tonë, kur vetëdija kombëtare ishte në shkallën më të lartë.

Nuk di nëse në këtë vetëdije përfshinë edhe gati një të tretën e delegatëve të cilët kundërshtuan Avdyl Frashërin kur ky thirri për autonomi nga "baba dovlet".

Ismail Kadare shprehet se "asnjë doktrinë, asnjë manipulim apo tregti politike, asnjë trysni shtetesh, lobesh apo organizmash ndërkombëtarë, nuk mund të pengojnë kombin shqiptar të kryejë atë që gjithë kombet e Evropës, plotësisht apo gati plotësisht, e kanë kryer, bashkimin kombëtar të tyre".

Kjo është e vërtetë në një afat të gjatë kohor, por, mund të pengohet vetëdijesimi kombëtar. Pra, pengohet vetëdija shtetformuese. çka janë në gjendje të bëjnë shqiptarët, prej çkahit janë në gjendje të heqin dorë, për të bërë këtë bashkim? Gjermanët kanë hequr dorë prej miliarda markave gjermane, të cilat i janë dhënë Rusisë dhe ekonomisë së shkatërruar në Lindje.

Ecim më tej. Më së shumti me trajtimin e problemit të bashkimit kombëtar është marrë akademiku i nderuar Rexhep Qosja.

Akademiku i nderuar, i cili pa qime në gojë, para disa ditësh, për çështje humaniteti, ua fali serbëve (pa kurrfarë kompensimi) 10 % të territorit të Kosovës.

Për një pjesë të politikës së sotme, nuk ka rëndësi logjika e zhvillimeve shqiptare, nuk kanë rëndësi përpjekjet e akademikëve dhe idealistëve shqiptarë,

Unë nuk e quaj dot përpjekje akademike, kur jepen deklarata politike. Do të ishte përpjekje akademike, sikur një akademik të sillte një program të mirëfilltë i cili do të mund të ndiqej nga "klasët më të ulëta". D.m.th. sikur akademikët të kishin nxjerrë një plan të zhvillimit kombëtar (sikur ka bërë psh. HAZU – Hrvatska Akademia Znanosti i Umjetnosti, qysh gjatë luftës në Kroaci, apo për të keqen e shipëtarëve edhe SANU – Srpska Akademia Nauka i Umetnosti) dhe i cili do të ishte detyrim jo vetëm moral për politikanët.

çfarë kuptimi do të ketë një shtet i pavarur kosovar? Cili është autoriteti i këtij shteti? Cili është dinjiteti i tij? Si do të jenë në të ardhmen marrëdhëniet me Shqipërinë, pjesë e së cilës është? Cili do të jetë statusi i marrëdhënieve të këtij shteti me vendet fqinjë? Mandej me Evropën dhe botën?.

Dinjiteti i Kosovës do të jetë ai të cilin e kanë krijuar me gjak ata të cilët lanë jetën apo gjymtyrët e trupit për krijimin e tij. Dinjiteti i Kosovës do të jetë ai të cilin e kanë krijuar mijëra trupa të varrosur nëpër varreza masive. Dinjiteti i Kosovës do të jetë ai të cilin e krijojnë qytetarët e saj. Problemi është se klasët më të "ngritura" – politikanët dhe intelektualët nuk e kryejn dot detyrën e tyre – ta bëjnë zyrtar këtë dinjitet përmes një platforme të mirëfilltë e cila do të merrte parasysh të gjitha rrethanat (të kaluarën, të tashmen, të ardhmen, fqinjët, diasporën, trojet e mbetura jashtë Kosovës,...)

Teatro me kombin nuk mund të luhet. Një Shqipëri e bashkuar në një njësi territoriale, në një shtet të vetëm është e drejta e vetme dhe e padiskutueshme.

Teatro me kombet e vogla është bërë gjithherë. E keqja është kur "inteligjenca" e po këtij kombi e ndien veten se janë në ekipin e "prapaskenës" dhe lejon zhvillimin e këtij teatri.

Me shqiptarët e bashkuar, shteti shqiptar do të jetë dyfish më i pasur, dy fish më i ditur, difish më kulturor, dyfish më energjik. Kështu edhe Ballkani do të jetë i stabilizuar një herë e mirë.

Apo, do të thotë kjo edhe dy herë më tepër klandestinë, dy herë më tepër korrupsion, dy herë më tepër mospërfillje ndaj kombit?

Bashkimin na e garantojne ligjet nderkombetare dhe kushtetuta e shqiperise.Keshtu qe duhet vetem deshira e popullit.Referendum et dhe mbaroi puna.

Sikur të mjaftonte referendumi – Kosova do të ishte shtet më 1992 dhe nuk do të kishte kaluar katrahurën e viteve 1997-1999.

Europa është europë  e bashkuar e kombeve, jo europë e bashkuar e qytetarëve. Kështu qëndron në kartën e saj.

Puna është se fjala KOMB është sinonim për SHTET e jo për komb në kuptimin e klasik. Parlamentarët evropian nga Gjermania, përfaqësojnë edhe turqit e Gjermanisë, ndërsa në asnjë mënyrë nuk përfaqësojnë gjermanët e Austrisë e as të Zvicrës. Njësoj vlenë edhe për ata nga Franca e shtetet tjera. Grekët nga Greqia dhe ata nga Qiproja greke nuk do të përfaqësohen nga një përfaqësues por nga përfaqësues të ndryshëm (edhe pse ata do të kenë të njëjtat qëndrime). Rrjedhimisht, edhe sikur pas një kohe të caktuar Shqipëria dhe Kosova të bëhen anëtare të barabarta të EU-së, ato do të përfaqësohen nga deputet të veçantë dhe, në rast të shpërbërjes së EU-së në një ditë të ardhme të historisë, ato prapë do të bëhen shtete në kufijtë e tyre, e jo një shtet i vetëm. Natyrisht, nëse paraprakisht nuk bashkohen.

duke shikuar nje tv malazeze para nje jave,ku tregohet per numra rekord te pushuesve ne mal te zi,ndoshta oratorite jane paksa te teperta ne krahasim me realitetin,kto mjete qe i derdhin vllezrit tane ne menyre indirekte mbush xhepat e sllaveve dhe buxhetin e tyre.

Apo tash që Kosova u bë "shtet më vete" duhet të harroj Ulqinin dhe ulqinasit të cilët këta pushues i kanë shpresë të vetme dhe mburojë kundër shpërnguljes?

Pa fshehur dëshirën nostalgjike që të përjetoj bashkimin (që do të thotë në mes të barabartëve) të Kosovës dhe Shqipërisë, unë preferoj të jem realist. Megjithëse heqja e kufirit kulturor dhe ekonomik ka filluar pas luftës në Kosovë...
Si të bëhet bashkimi i Kosovës me Shqipërinë, kur, deri në Austri arrin për 10-12 orë me veturë, ndërsa deri në Durrës të duhen po aq orë?
Si të bëhet bashkimi i Kosovës me Shqipërinë, kur, për këtë flasin vetëm dy parti të "skajshme" (me nga vetëm një anëtar) në Kuvendin e Kosovës nga e gjithë "bota" parlamentare shqiptare.
Si të bëhet bashkimi i Kosovës me Shqipërinë, kur, "taksa Majko" që synonte pikërisht heqjen e "kufirit" (shkurtimin e rrugës nga 12 në disa orë) vetëm sa u nisë, u ndërpre nga "Kryeministri i gjithë shqiptarëve", që në të njëjtën kohë, i shpreh "miqësinë" grekëve?
Si të bëhet bashkimi i Kosovës me Shqipërinë, kur, Shqipëria ende tundet nga një ekstrem në tjetrin lidhur me privatizimin, kur hapësira të tëra janë ende të "pa zot" apo me shumë "zotëra" që sulmojnë njëri-tjetrin, nganjëherë deri në vdekje?
Do më përgjigjet dikush në këto pyetje?

Citim

Europa është europë  e bashkuar e kombeve, jo europë e bashkuar e qytetarëve. Kështu qëndron në kartën e saj.

Puna është se fjala KOMB është sinonim për SHTET e jo për komb në kuptimin e klasik. Parlamentarët evropian nga Gjermania, përfaqësojnë edhe turqit e Gjermanisë, ndërsa në asnjë mënyrë nuk përfaqësojnë gjermanët e Austrisë e as të Zvicrës. Njësoj vlenë edhe për ata nga Franca e shtetet tjera. Grekët nga Greqia dhe ata nga Qiproja greke nuk do të përfaqësohen nga një përfaqësues por nga përfaqësues të ndryshëm (edhe pse ata do të kenë të njëjtat qëndrime). Rrjedhimisht, edhe sikur pas një kohe të caktuar Shqipëria dhe Kosova të bëhen anëtare të barabarta të EU-së, ato do të përfaqësohen nga deputet të veçantë dhe, në rast të shpërbërjes së EU-së në një ditë të ardhme të historisë, ato prapë do të bëhen shtete në kufijtë e tyre, e jo një shtet i vetëm. Natyrisht, nëse paraprakisht nuk bashkohen.

   

Është mëse e vertetë se nocioni Komb përdoret edhe si sinonim për Shtet, por qëllimi nuk ishte të manipulohet me politika për çështje kombtare edhe pse çështja Shqiptare në ballkan dallon totalisht nga ajo i raporteve zvicrano-gjermane. Shqiptarët jetojnë "me histori" në ballkan në toka të tyre por 50%+ në juridiksione të huaja, pra janë të pushtur nga fqinjët. E qellimi ishte të tregohet se nuk do të ketë bashkim kombtar në bashkimin europian. Sepse çdo shtet edhe pas futjes në ketë bashkim do të ruaj strukturën e vet shtetrore dhe territoriale. Qëllimi im ishte po ashtu të hedh poshtë politikat e ndyra nga disa politikan shqiptar (Nano&Co) për integrime ballkanike dhe futje në europë si ballkan pa kufijë. Si mendon Fatos Nano me bashkëmendimtarët e tij se mund të hiqen kufinjtë në ballkan në kohen kur politika e fqinjëve tanë (Sllavisë, Greqisë) është me agresore dhe më pushtuesdashëse se kurrë? Me një Shqipëri të pushtuar?

Kosova e pavarur nëse futet në BE sigurisht që do të ketë antarët e vet ne ketë parlament, mirpo raportet me shtetin AMË do të jenë vllazërore (d.m.th. me tepër se sa me antarët tjerë). Rruga drejt bashkimit kombtar (pamarrë parasysh formën) do të jetë pavarsia e Kosovës. Askush nuk mund të siguroj që Kosova në të ardhmen do të shkrihet në një Shqipëri, por askush nuk mund të siguroj që kjo nuk mund të ndodh. Kjo do të varet me tepër nga shqiptarët dhe puna e tyre.

Bashkimi europian është një bashkim raportesh politike të jashtme, tregtare, monetare etj. të shteteve përkatëse. Ky bashkim nuk është shkrirje shtetesh edhe kufinjësh, edhe pse këto të fundit e kanë humbur atë primatin e mëparshëm përshkak të besueshmërisë në shtetet antare te "klubit". Bashkimi europian kurrë nuk do të arrij të krijojë një formë të një federate të tipit USA, përshkak të strukturës, llojllojshmërisë dhe antagonizameve të saj historike, politik, ekonomik, kulturore etj.