Historia eshte shkeputur nga libri: Leter El Grekos - Nikos Kazanzaqis.
Historine e tregon nje prift autorit. Prifti jeton ne malin Athos qe eshte mal vetem me manastire. Ne ate mal thone qe ska fare femra (as zogj femra, as insekte femra, eshte mal i shenjte)
...Nuk eshte vuajtje me thote, dhe pernjeheresh zeri i tij u forcua, nuk eshte vuajtje, eshte gezim. Gezim i mallkuar, i bekuar. Prej vitesh perpiqem ta kuptoj, por nuk mundem, prandaj te kam thirrur, kerkoj ndihme...
- Prej shume vitesh mor bir kam kerkuar te shoh zotin, por nuk kam arritur, gjate shume viteve jam perkulur dhe kam thirrur: "Mire une qe jam i padenje per per ta pare zotin por te pakten te ndjej pranine e tij" Therrisja, qaja, rrija pa ngrene por me kot, zemra ime nuk hapej qe te hynte zoti. Lutja nuk me bente asgje, as te pangrenet as vetmia. Nuk ishte kjo rruga drejt zotit.
Nje dite igumeni me dergoi te shoh nje ferme poshte ne Selanik. Ishte vere. Kisha 20 vjet qe nuk kisha dale nga manastiri, 20 vjet qe qe nuk kisha degjuar te qeshuren e nje femije, 20 vjet qe nuk kisha pare nje grua. I burgosur prej 20 vjetesh po thithja ajrin e paster te fushes. Ne mbremje me erdhi nje grua qe te me sillte ushqimin ne prag te portes. Por une nuk e haja pikerisht sepse ma sillte nje grua. Ajo vinte ne mengjes edhe e merrte perseri. Hezitonte nje cast sikur donte te me pyeste pse nuk haja, por nuk guxonte. Megjithate, nje mbremje ishte e diele, ajo kishte lare floket dhe ishte veshur me rrobat e te dieles, nje fund me qendisje te kuqe. Bente vape edhe ajo kishte zberthyer pak bluzen e i dukej pak gusha. Ajo erdhi dhe vendosi pjaten dhe veren mbi tavoline kesaj rradhe, dhe e di perse? Sepse ishte e porsalare? Sepse ishte e clodhur?
Banja, parfumi dhe nje kopse e zberthyer mund ta ndihmonin tunduesin te sundonte nje burre. Ajo mori zemer e me tha. - Ka disa dite qe nuk ke ngrene At Ignat. Pse? Une nuk iu pergjigja, ajo nuk po ikte. Ti je dobesuar At Ignat, trupin e ka bere zoti edhe ne atij duhet ti japim per te ngrene. - Largohu Satana thashe me gjysem zeri. Gruaja u tmerrua dhe nxitoi drejt daljes. Por kur e pashe qe po afrohej te dalja u tremba, u tremba se mos me ikte. E arrita dhe e kapa per flokesh. E fika llampen dhe ashtu per flokesh e hodha ne shesh. Une hungerija si dem, ajo heshtte. Shtrengova shallin e saj te kokes dhe nje te tundur i i zbertheva njeherazi jelekun. Sa vite kane kaluar qe atehere? Tridhjete? Dyzet? Hic ska kaluar, koha eshte ndalur. Ke pare ti kohe te ndalur. Kam tridhjete vjet qe une i zberthej jelekun dhe ai akoma nuk eshte zberthyer i teri.
E mbajta deri ne agim, nuk e lashe te ikte. Cfare kenaqesie qe ishte, o zot, cfare lehtesimi, cfare ringjallje! Gjate gjitha jetes sime une kisha qene i kryqezuar, ate nate u ringjalla. Dhe ka akoma nje gje me te tmerrshme; per here te pare une pashe zotin. Vetem ate nate e kam pare. Vetem ate nate zemra ime u hap dhe zoti hyri brenda meje.